สำนักปฏิบัติธรรม และ เจริญวิปัสสนา

ควรปฏิบัติด้วยความเข้าใจ ดีกว่าทำตามๆ กันไปด้วยความไม่รู้ การอบรมเจริญภาวนา มี ๒ อย่าง ถ้าไม่ใช่ สมถและวิปัสสนาก็เป็นมิจฉาปฏิปทาทั้งหมด

ขออนุโมทนาครับ

ควรทำความเข้าใจ คำว่า "การปฏิบัติ" ซึ่งในภาษาไทยหมายความถึง การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง จึงเข้าใจว่ามีความหมายว่า "ทำ" แต่คำว่า "ปฏิบัติ" มาจากภาษาบาลีว่า "ปฏิปัตติ" แปลว่า "ถึงเฉพาะ" ซึ่งหมายถึง สติเจตสิก ระลึกรู้ (ถึงเฉพาะ) สภาพธรรมตามความเป็นจริง ปริยัติเป็นขั้นต้น คือการฟังเพื่อให้เกิดความเข้าใจขั้นการฟัง ยังเป็นเพียงเรื่องราวของสภาพธรรม ไม่ใช่การรู้สภาวะของสภาพธรรม ซึ่งต้องเป็นขั้นปฏิบัติ มีสติสัมปชัญญะเกิดขึ้น ระลึกรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง

ฟังต่อไป ธรรมจะทำหน้าที่ ให้เข้าใจเอง ไม่ทิ้งการฟังนะครับ ขออนุโมทนา

ปัญญามี ๓ ขั้นคือ ปริยัติ ปฏิบัติและปฏิเวธ ต้องอบรมเจริญไปตามลำดับ ไม่ควรข้ามขั้น เพราะปฏิบัติ โดยไม่รู้ปริยัติ ย่อมผิดแน่นอน จึงควรเริ่มต้นที่ฟังพระธรรมให้เข้าใจจริงๆ ว่า ทุกอย่างเป็น ธรรมะ และเป็น อนัตตา

ฟังธรรมแล้วเข้าใจ แต่ปฏิบัติยังไม่ได้จะทำอย่างไร เช่น ความโกรธเป็นอกุศลก็รู้ แต่ก็ยังโกรธอยู่ บางครั้งก็ระงับได้ บางครั้งก็ไม่ได้ เป็นเพราะเราหลงลืมสติใช่หรือไม่

ขั้นการฟัง เพียงละความไม่รู้ แต่ยังไม่สามารถละคลายกิเลสได้ ผู้ที่ดับความโกรธได้เป็นสมุจเฉทคือ พระอนาคามี ขณะที่อกุศลเกิด ขณะนั้นหลงลืมสติค่ะ เราสะสมกิเลสและอวิชชามามากมายในสังสารวัฏฏ์ เราก็ต้องค่อยๆ อบรมปัญญาคือสติปัฏฐาน จนกว่าจะดับกิเลสหมดไม่เกิดอีกเลย ก็ต้องใช้เวลานานแสนนานนับไม่ได้ค่ะ

ไม่แก้ที่ข้อความ แต่แก้ที่ความเข้าใจว่าการอบรมเจริญปัญญานั้นไม่ง่าย

ยินดีในกุศลจิตค่ะ