ภูมิคนแก่ [เอกนิบาต-ทุกนิบาต สูตรที่ ๖]

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย เอกนิบาต-ทุกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 391

ท่านพระมหากัจจานะตอบว่า ดูก่อนพราหมณ์ ภูมิคนแก่และภูมิเด็ก ที่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ทรงรู้ทรงเห็นพระองค์นั้นตรัสไว้มีอยู่ ดูก่อนพราหมณ์ ถึงแม้จะเป็นคนแก่มีอายุ ๘๐ ปี ๙๐ ปี หรือ ๑๐๐ ปี แต่กำเนิดก็ดี แต่เขายังบริโภคกาม อยู่ในท่ามกลางกาม ถูกความเร่าร้อนเพราะกามแผดเผา ถูกกามวิตกเคี้ยวกินอยู่ ยังเป็นผู้ขวนขวายเพื่อแสวงหากาม เขาก็ย่อมถึงการนับว่าเป็นพาล ไม่ใช่เถระโดยแท้ ดูก่อนพราหมณ์ ถึงแม้ว่าจะเป็นเด็ก ยังเป็นหนุ่ม มีผมดำสนิท ประกอบด้วยความเป็นหนุ่มอันเจริญ ยังตั้งอยู่ในปฐมวัย แต่เขาไม่บริโภคกาม ไม่อยู่ในท่ามกลางกาม ไม่ถูกความเร่าร้อนเพราะกามแผดเผา ไม่ถูกกามวิตกเคี้ยวกิน ไม่ขวนขวายเพื่อแสวงหากาม เขาก็ย่อมถึงการนับว่าเป็นบัณฑิต เป็นเถระแน่แท้ทีเดียวแล.

ข้อความจากรายการแนวทางเจริญวิปัสสนาครั้งที่ 585

การเจริญสติปัฏฐานที่ได้กล่าวถึงเรื่องเบ็ดเตล็ดต่างๆ ที่ปรากฏในชีวิตประจำวัน ก็เพื่อที่จะให้ไม่หลงลืมสติ แม้ในขณะที่จิตปราศจากมานะ แม้ในขณะที่แสดงความนอบน้อมต่อผู้ที่ควรนอบน้อม และก็เคยหลงลืมสติ คือ ไม่รู้ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมในขณะนั้น ก็ควรที่จะได้เป็นผู้ที่มีปกติเจริญสติปัฏฐานจริงๆ ที่สติจะเกิดขึ้นเมื่อไรก็ได้ ขณะใดที่สติเกิด ก็ระลึกรู้ลักษณะของนามธรรมหรือรูปธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนั้น

กราบอนุโมทนา