ภิกษุทำร้ายจนสุนัขตาบอด
ขอเรียนถามว่า ภิกษุทำร้ายสุนัขจนตาบอด อาบัติอย่างไรบ้าง ต้องสึกไหมคะ
ขอบพระคุณในคำตอบนะคะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ทุติยภาค เล่ม ๒ - หน้า ๖๘๒
พระบัญญัติ
อนึ่ง ภิกษุใด แกล้งพรากสัตว์จากชีวิต เป็น ปาจิตตีย์
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๑ - หน้าที่ ๒๖๗
มตกภัตตชาดก
ถ้าสัตว์ทั้งหลาย พึงรู้อย่างนี้ว่า ชาติสมภพ (การเกิด) นี้เป็นทุกข์ สัตว์ก็ไม่ควรฆ่าสัตว์ เพราะว่าผู้มีปกติฆ่าสัตว์ ย่อมเศร้าโศก
ภิกษุมีเจตนาฆ่าสัตว์ดิรัจฉาน จนถึงกับสิ้นชีวิต ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ เป็นอกุศลกรรมบถ และยังเป็นอาบัติปาจิตตีย์ ซึ่งเป็นการล่วงละเมิดสิกขาบทหรือล่วงพระวินัยบัญญัติที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ ขณะที่ทำอย่างนั้น เป็นอกุศล ย่อมยังกุศลให้ตกไป คือ กุศลไม่เกิด มีแต่เพิ่มอกุศลยิ่งขึ้น
แต่ถ้าเป็นการทำร้ายสัตว์ดิรัจฉาน ยังไม่ถึงกับสิ้นชีวิต ก็เป็นอาบัติทุกกฏ ซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะไม่ควรเลย การกระทำดังกล่าวยังไม่ขาดจากความเป็นภิกษุ ถ้าท่านเห็นโทษโดยความเป็นโทษ แล้วปลงอาบัติ คือ แสดงโทษของตนต่อหน้าภิกษุ คณะของภิกษุ หรือต่อสงฆ์ ว่าจะไม่ทำสิ่งนั้นอีก ก็พ้นจากอาบัตินั้นได้ แต่อกุศลกรรมที่ได้กระทำแล้วนี้ ไม่สูญหายไปไหน สะสมอยู่ในจิตทุกๆ ขณะ เมื่อถึงคราวให้ผล อกุศลกรรมดังกล่าว ก็สามารถให้ผลได้ การล่วงพระวินัยบัญญัติข้อดังกล่าว ไม่ถึงกับต้องสึก แต่ถ้าเห็นว่าตนเองไม่ควรอยู่ในเพศที่สูงยิ่งนี้ การลาสิกขาหรือสึกนั่นแหละดีกว่าที่จะอยู่ในเพศที่สูงยิ่งแล้วทำแต่สิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควรประการต่างๆ เพราะการฆ่าสัตว์ การเบียดเบียนสัตว์ คฤหัสถ์ที่ดีเขายังไม่ทำเลย นี่เป็นถึงพระภิกษุ แล้วมาประพฤติในสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควรถึงเพียงนี้ได้อย่างไร ครับ
... ยินดีในกุศลของคุณใหญ่ราชบุรีและทุกๆ ท่านด้วยครับ ...
