ถ้าคนพาลเป็นคนในครอบครัว เราควรจะประพฤติต่อเขาอย่างไร

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก เล่ม ๙ ภาค ๓ - หน้าที่ ๖๑๐

เมื่อผู้ทำความผิด มีคุณ เราไม่ควรทำความโกรธในผู้มีคุณ เมื่อไม่มีคุณ เราควรแสดงความสงสารเป็นพิเศษ ยศอันเป็นคุณของเรา ย่อมเสื่อม เพราะความโกรธ สิ่งเป็นข้าศึกทั้งหลาย มีผิวพรรณเศร้าหมองและการอยู่เป็นทุกข์ เป็นต้น ย่อมมาถึงเรา ด้วยความโกรธ อนึ่ง ชื่อว่า ความโกรธนี้ กระทำสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ได้ทุกอย่าง ยังประโยชน์ทั้งปวงให้พินาศ เป็นข้าศึกมีกำลัง

แต่ละคนหลากหลายตามการสะสม มีพฤติกรรมที่แตกต่างกัน แต่ละคนก็เป็นแต่ละหนึ่ง ไม่ปะปนกันเลย พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงทุกคำ ล้วนเป็นประโยชน์เกื้อกูลทั้งหมด ไม่ให้โทษแก่ผู้ฟังเลย แม้แต่คำเดียว สำหรับผู้ที่ได้ฟังได้ศึกษาแล้ว ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ ย่อมจะมีความเข้าใจถูกเห็นถูกเป็นที่พึ่ง ไม่เดือดร้อนหรือไม่หวั่นไหวไปกับความประพฤติที่ไม่เหมาะไม่ควรของบุคคลอื่น แม้จะเป็นบุคคลในครอบครัวก็ตาม สิ่งสำคัญ คือ ความเป็นมิตร หวังดี ย่อมจะไม่หมดไปจากผู้ที่มีความเข้าใจถูกเห็นถูก ย่อมจะมีความหวังดีปรารถนาดีต่อผู้อื่นอยู่เสมอ เห็นใจที่เขาไม่รู้เขาจึงมีความประพฤติเป็นไปด้วยความไม่รู้ เมื่อเรารู้แล้ว เข้าใจแล้ว จะไปโกรธจะไปไม่พอใจคนที่ไม่รู้ ควรหรือ? หน้าที่ของเรา คือ อดทน หวังดี ทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น เท่าที่จะเป็นไปได้ ความหวังดีที่ประเสริฐที่สุดคือให้เขาได้ฟังได้ศึกษาคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าเขาพร้อมที่รับฟัง นั่นเป็นประโยชน์สูงสุดสำหรับเขา แต่ถ้าเขาไม่รับฟัง ไม่เห็นประโยชน์ ก็เข้าใจถึงการสะสมของแต่ละบุคคล เราก็ไม่เดือดร้อน เพราะได้ทำกิจหน้าที่ของตนอย่างดีที่สุดแล้ว ครับ

... ยินดีในกุศลของคุณ supim และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณและอนุโมทนาในความกรุณาของคุณคำปั่นที่แสดงให้เห็นถึงธรรมสำคัญในการอยู่ร่วมกับทุกคนที่มีการสะสมความรู้ผิดรู้ถูกมาแตกต่างกันคือ ความอดทน อดกลั้น ให้อภัย และเมตตา ซึ่งจะได้เพียรศึกษาระลึกรู้และน้อมนำให้เจริญมากยิ่งๆ ขึ้นต่อไปค่ะ

ยินดีในกุศลจิตครับ