เมื่อธรรมประดิษฐานในปุถุชนและพระอริยะเจ้า
เมื่อใดก็ดีธรรมทั้งหลายประดิษฐานอยู่ในสันดานของปุถุชนทั้งหลาย ย่อมเป็นของปลอมไป เพราะวิสัยของปุถุชนทั้งหลาย ยังเป็นผู้ตั้งอยู่ในความเสื่อมอยู่ ยังเป็นผู้มีศีลไม่บริสุทธิ์อยู่ จึงทำให้ธรรมที่ประดิษฐานในสันดานนั้นเป็นของปลอม เมื่อใดก็ดีธรรมทั้งหลายประดิษฐานในสันดานแห่งพระอริยะเจ้าทั้งหลายย่อมเป็นของจริง ของแท้ เพราะวิสัยแห่งพระอริยะเจ้าเป็นผู้พ้นแล้วจากวัฏฏะและกองทุกข์ทั้งหลาย เป็นผู้บริสุทธิ์ด้วยกาย วาจาและใจ ธรรมเมื่อประดิษฐานในสันดานแห่งพระอริยะเจ้าแล้วจึงเป็นของจริง ของแท้ ดังนี้
ปริยัติสัทธรรม แต่เดิมท่านทรงไว้ด้วยปากเรียกว่ามุขปาฐะ เมื่อประดิษฐานอยู่ในพระอริยเจ้าผู้มีสันดานอันบริสุทธิ์ พระปริยัติสัทธรรมก็เป็นของบริสุทธิ์ใสสะอาด ปราศจากสัทธรรมปฏิรูปดังทองในท้องพระคลังหลวง ซึ่งบริสุทธิ์ปราศจากของปลอม ปริยัติสัทธรรมนี้ เมื่อประดิษฐานอยู่ในปุถุชนผู้มีสันดานไม่บริสุทธิ์ ก็ประหนึ่งว่าทองอยู่ในมือราษฎร บุคคลบางจำพวกเป็นกัลยาณปุถุชน มีสันดานอันซื่อตรงเคารพในปริยัติสัทธรรมมาก บางจำพวกมีสันดานไม่ซื่อตรงเคารพในปริยัติสัทธรรมน้อย เพราะเหตุนั้นสัทธรรมปฎิรูปของปลอม บางจำพวกแต่งขึ้นแล้วและอ้างว่าเป็นพุทธวจนะก็มี
