ตั้งจิตไว้ชอบ
ที่ว่าตั้งจิตไว้ชอบ หมายถึงจุดประสงค์ของการฟังหรือศึกษาธรรมะ
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ...
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ...
ว่าด้วยธรรมผู้เข้าถึงกุศลและไม่เข้าถึงกุศล [ปฐมสัทธัมมนิยามสูตร]
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ฟังเพื่ออะไร ตรงนี้สำคัญ ยังเผลอไปบ้างเป็นธรรมดา เผลอไปในจุดประสงค์ที่ผิด
ตรงนี้ยังไม่รู้ ต้องรู้ให้ได้
ฟังเยอะๆ จะได้สติปัฏฐานเกิด
ฟังเยอะๆ จะได้กุศลเกิดบ่อยๆ ฟังแล้ว จิตจะได้เป็นโสมนัสแช่มชื่น
ที่กล่าวมา จะเห็นว่าเราถูกโลภะ ความต้องการแทรกเข้ามา แม้ในการฟังธรรมโดย ไม่รู้ตัวซึ่งเป็นการตั้งจิตไว้ผิดครับ
หรือว่า ฟังเพื่อเข้าใจในสิ่งที่ฟังเท่านั้น ไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจ เพราะไม่เข้าใจแล้วจะทำให้เข้าใจในขณะนั้นได้อย่างไร ไม่เดือดร้อนที่ไม่เข้าใจ เพราะเป็นหน้าที่ของธรรมไม่ใช่เราพยายามให้เข้าใจ
หรือว่าฟังเพื่อขัดเกลากิเลส ไม่ใช่เพื่อรู้เยอะ
หรือว่าฟัง เพื่อละความไม่รู้ในขั้นการฟัง ในเรื่องสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ในขณะนี้ตรงนี้สำคัญมาก ไม่ใช่ไปหาชื่อ รู้ชื่อ แต่ฟังหรือศึกษา เพื่อเข้าใจสภาพธรรม ที่มีในขณะนี้ว่า ไม่ใช่เรา เป็นธรรม ไม่ควรลืม ศึกษา ฟังเพื่ออะไร ไม่เช่นนั้น ก็เพลินไปกับชื่อ ลืมไปว่า ธรรมมีอยู่ในขณะนี้ ที่ตัวเรานั่นเอง
ขอแสดงข้อความในพระไตรปิฎก เรื่องการฟังธรรมที่ตั้งจิตไว้ถูกและผิด หรือจุดประสงค์ถูกหรือผิด ลองอ่านดูนะ และเราก็จะรู้ว่าบางขณะ ก็เป็นอย่างนั้น เพราะยังเป็นปุถุชน แต่เมื่อรู้ตามความเป็นจริงแล้ว ปัญญานั่นแหละ จะทำหน้าที่ ทำให้เป็นผู้ตรงในการฟังและศึกษาพระธรรมว่าเพื่ออะไรครับ
เรื่อง การฟังที่ถูกคือ เพื่อเข้าใจ
การฟังที่ผิดคือให้ผู้อื่นรู้ว่าเรารู้มากหรือเราเป็นผู้มีศรัทธา
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 389
ข้อความบางตอนจาก
อรรถกถา ปุญญกิริยาวัตถุสูตร
การที่คนฟังธรรมด้วยจิตอ่อนโยน มุ่งแผ่ประโยชน์เกื้อกูล มีโยนิโสมนสิการไปว่า นี้เป็นอุบายให้ได้บำเพ็ญประโยชน์ตน และประโยชน์ผู้อื่น แน่นอน นี้เป็นบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยการฟังธรรม แต่การที่คนๆ หนึ่ง ฟังธรรมด้วยคิดว่า ชนทั้งหลายจักรู้จักเราว่า เป็นผู้มีศรัทธาด้วยวิธีนี้ไม่มีผลมากเลย.
เรื่อง ธรรมควรฟังด้วยความเคารพ โดยไม่ใช่จ้องจับผิดหรือ คิดเป็นศัตรูเพราะจะไม่ได้รับประโยชน์จากการฟังพระธรรม
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ...
ว่าด้วยควรฟังธรรมด้วยความเคารพ [ปัจจนิกสูตร]
ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
