ขัดเกลากิเลส
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สภาพธรรมตามความเป็นจริงมีอยู่ ๔ อย่าง คือ มีจิต เจตสิก รูป และนิพพาน ถ้าจะให้ย่ออย่างสั้นก็ คือ รูปกับนาม รูปเป็นสภาพที่ไม่รู้ นามเป็นสภาพที่รู้ การจะขัดเกลากิเลส ก็ต้องรู้ด้วยปัญญา คือ ต้องเกิดจากปัญญา ความเข้าใจที่ถูกต้อง โดยระลึกถึงสภาพธรรมแต่ละทวารตามความเป็นจริงว่า ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน
แนวทางเจริญวิปัสสนา
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง
ถ้าใครมุ่งหวังผล โดยไม่รู้ว่าปัญญาคืออย่างไร ปัญญารู้อะไร เพียงแต่ต้องการผล อยากจะรู้แจ้งนิพพาน อยากจะหมดกิเลส แต่ว่าไม่มีความรู้อะไรเลย นั่นคือลักษณะของโลภะซึ่งเป็นมิจฉามรรค
ทุกข์คืออะไร ทุกข์อะไรที่ควรกำหนดรู้ ทุกขอริยสัจจ์ คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกขลักษณะ ไม่ใช่ทุกขเวทนา ต้องเป็นทุกขลักษณะคือ การเกิดขึ้นและดับไปของทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเกิดดับในขณะนี้ เป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้ ไม่ใช่ไปรู้ทุกข์อื่นเลย
ผู้ที่จะดับโลภะได้หมดสิ้นต้องเป็นพระอรหันต์ ผู้ที่ดับความยินดีพอใจในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะเป็นพระอนาคามี ผู้ที่ดับความยินดีพอใจในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะอย่างหยาบเป็นพระสกทาคามี ผู้ที่ดับความเห็นผิดเป็นพระโสดาบัน
เพราะฉะนั้นขั้นต้นที่สุดต้องดับความเห็นผิด เพราะว่าถ้ายังมีความเป็นตัวตนอยู่ตราบใด ก็ยังละโลภะ โทสะ อะไรไม่ได้
ท่านอาจารย์ ท่านว่า รู้ของจริงในชีวิตประจำวันนี่ มีประโยชน์ไหมเจ้าคะ
พระคุณเจ้า ก็มีประโยชน์
ท่านอาจารย์ เพราะอะไรถึงมีประโยชน์ เพราะว่าเป็นของจริงที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ไม่ใช่ตัวตน เมื่อไม่ใช่ตัวตนอยู่แล้ว และเป็นของจริง แล้วไม่รู้ ก็เท่ากับว่าไม่รู้ความจริง ก็ต้องเห็นผิด
สภาพธรรมทั้งหลายเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย คำใดที่ตรัสแล้วไม่เปลี่ยน ได้ยินต้องเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย เห็นต้องเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย คิดนึกต้องเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย สติต้องเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย สุขต้องเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ทุกข์ต้องเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ไม่มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่จะเกิดตามความพอใจได้ แต่ว่าทุกอย่างเกิดขึ้นตามเหตุ ตามปัจจัยเฉพาะของสภาพธรรมนั้นๆ
