การฟังพระสัทธรรม

การเจริญขึ้นของปัญญาจะเจริญขึ้นตามลำดับอย่างไรที่จะเบื่อหน่าย?? เบื่อกับหน่ายเหมือนกันไหม?? ความหน่ายคือไม่ยินดีพอใจในสิ่งนั้นต้องมีเหตุที่จะหน่าย เบื่อก็เป็นความไม่พอใจในสิ่งที่เคยติดข้อง ถ้าเผินก็คิดว่าเบื่อโลก แต่ไม่ได้หน่าย ไม่มีการละคลายว่า สิ่งนั้นไม่ควรติดข้อง ต้องพิจารณา ไม่คิดเอง แม้ธรรมะหนึ่งก็ลึกซึ้งถึงที่สุดในแต่ละคำ เพราะฉะนั้นต้องเข้าใจแต่ละคำว่าหมายถึงปัญญา อวิชชาหรือโลภะ!!!

ไม่คบคนพาล คบบัณฑิต ต้องฟังธรรมะแล้วเข้าใจว่า ไม่ใช่คบกับบุคคล แต่คบกับความไม่เห็นผิด จนถึงที่สุดคือรู้แจ้งอริยสัจจธรรม นั่นจึงจะเป็นมงคล ต้องพิจารณาในสิ่งที่ได้ยินได้ฟังทุกคำ!!!

ขณะกำลังเริ่มพิจารณาไตร่ตรองเพื่อเข้าใจ ขณะนั้นกำลังอบรม

ธรรมะทุกอย่างลึกซึ้ง จะผ่านไปโดยไม่เข้าใจความละเอียดได้ไหม??

จำเพื่อเข้าใจ ไตร่ตรองเพื่อเข้าใจ ไม่ใช่จำแล้วก็ลืม ต้องค่อยๆ ฟังทีละคำ แม้ความเข้าใจก็ไม่ใช่เรา!!! เป็นธรรมะอย่างหนึ่ง เกิดแล้วปัญญาสามารถรู้ได้ไหมว่าไม่ใช่เรา!!!

การศึกษาพระธรรมที่จะค่อยๆ เข้าถึงคือรู้ตรงลักษณะของธรรมะนั้นๆ ต้องจำแล้วไตร่ตรองจนค่อยๆ เข้าใจจนมั่นคงในความเป็นธรรมะแต่ละอย่าง ... ไม่ใช่จำแล้วไม่ไตร่ตรอง!!! จำ ... ไตร่ตรองจนเข้าใจตามลำดับขั้น ทรงไว้ในสิ่งที่ได้ฟังด้วย จำในความหมายที่เป็นจริงแต่ละคำ ไม่ใช่จำในบุคคล!!! เห็นเป็นธาตุรู้ไม่ใช่เรา ทรงไว้ซึ่งความเข้าใจความจริงในสิ่งที่จำ!!!

ถ้าไม่มีความเข้าใจที่ถูกต้อง ... อยากจะได้นิพพานโดยไม่รู้ว่านิพพานคืออะไร ... ไม่มีทาง ... ธรรมะต้องตามลำดับขั้น ... แม้แต่ความเข้าใจธรรมะต้องตามลำดับขั้น ... ถูกปกปิดด้วยความไม่รู้มานานเท่าใด จนกว่าจะมีผู้ทรงตรัสรู้ ไม่ใช่ด้วยความอยาก แต่ด้วยการอดทนสะสมความเข้าใจเป็นบารมี ... ที่ขาดไม่ได้คือปัญญาบารมี

เบิกบานที่ได้เข้าใจว่าทุกอย่างเป็นธรรมะไม่ใช่เรา ขณะที่เริ่มเข้าใจความลึกซึ้ง ขณะนั้นเริ่มคลายความติดข้องเพราะฉะนั้น ความเข้าใจขณะหนึ่ง เป็นหนทางสู่อริยสัจจธรรม

รู้ได้ด้วยตัวเอง ทรงธรรมะ ต้องเข้าใจคำที่ได้ฟัง มั่นคงไม่เปลี่ยน จึงเป็นอริยสัจจธรรม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ