การให้ที่ประเสริฐ

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๘๕๑]

การให้ที่ประเสริฐ

อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ สนทนาธรรมที่ประชุมชัยจินดา ๑ อาคารภูมิพลมหาราชานุสรณ์ (มภร.) ชั้นที่ ๒๐ โรงพยาบาลตำรวจ ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๖๗

ไม่มีเรา แต่จิตใจที่สามารถสละความยึดมั่นในเราโดยการเห็นประโยชน์สุขของคนอื่นแม้เพียงเล็กน้อยขณะใดก็ได้โดยประการใดๆ ก็ได้ แม้เพียงคำพูดที่เป็นกำลังใจหรืออะไรก็ตามแต่ ขณะนั้นให้เพื่อให้เขาได้มีความสบายใจหรือมีความสุขหรือพ้นจากทุกข์ก็ได้ ถ้าเขามีทุกข์มากให้เขาได้เข้าใจความจริงจนเขาค่อยๆ คลายความทุกข์ไปก็ได้ แม้แต่คำพูดก็ยังให้ได้ ด้วยความหวังดี เป็นทาน

อภัยทาน ไม่ใช่มีแค่วัตถุทาน โกรธใครไม่ลืม ลืมหรือยัง? พบกันใหม่ก็เหมือนไม่เคยโกรธกันหรือยัง? หรือว่ายังจำได้แล้วจำได้เท่านั้นไม่พอ พยาปาทนิวรณ์ คิดอยู่นั่นแล้วจะทำอย่างไรให้เขาประสบสิ่งร้ายๆ เคยมีไหม? ถ้าไม่มี ก็ไม่ได้สะสมมาพอที่จะเป็น แล้วก็เห็นโทษด้วย แล้วที่ประเสริฐที่สุด "ธรรมทาน" ให้สิ่งที่เป็นประโยชน์ในสังสารวัฏฏ์ ไม่ว่าจะยากดีมีจน เป็นขอทานโรคเรื้อนสะสมมาที่จะเข้าใจธรรม สามารถเข้าใจได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย