ฟังธรรมะแต่เป็นเรา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

"ฟังธรรมะแต่เป็นเรา" ... แค่นี้ผิดหรือถูก? ต้องเป็นผู้ที่ตรงจริงๆ ขณะนี้กำลังฟังธรรมะ มีธรรมะ แล้วก็ไม่รู้จักธรรมะ แต่ฟังให้เข้าใจว่าเป็นธรรมะไม่ใช่เรา ... ถึงจะถูก!!! แต่นี่ฟังแล้วเป็นเรา ... ก็ผิดแล้ว ยิ่งนานต่อไปอีก ... ยิ่งหวังก็ยิ่งเพิ่มความยาวนานต่อไปอีก

ชีวิตที่ผ่านมีคิดอยู่แต่เรา พอจะให้หลุดจากการเป็นเรา ... ก็เราอีกแล้ว ... คือไม่ได้เข้าใจธรรมะว่าเป็นธรรมะ ... ตรงนี้ ... จุดนี้คือจุดที่จะคลาย

ก่อนฟังเข้าใจธรรมะไหม? เข้าใจน้อยยังยึดมั่นในเรา เพราะฉะนั้นเป็นธรรมะหรือเปล่า?? แม้แต่การยึดก็มีจริงๆ ใช่ไหม ก็ไม่รู้ว่าเป็นธรรมะไม่ใช่เรา ก่อนฟังไม่เข้าใจว่าเป็นธรรมะนั้นถูกต้อง ถ้าก่อนฟังเข้าใจธรรมะน้อยนี่ก็แปลกมากเลย ธรรมะอยู่ที่ไหน คืออะไร ถ้าบอกว่าเข้าใจจะน้อยไม่สำคัญขอเพียงให้เข้าใจ ... ก็ไม่มีถ้าไม่ได้ฟัง เมื่อฟังแล้วกว่าจะละความเป็นเรา ... ไม่ใช่เรา แต่ฟังจากที่ไม่เคยรู้แล้วรู้ขึ้นละความไม่รู้จนกว่าจะหมดความเป็นเรา!!!

สัตว์โลกก็มากมาย อาศัยปัญญาของผู้เดียว อัครบุรุษยิ่งใหญ่จริงๆ มั่นคงจริงๆ ที่จะช่วยคนอื่น เพราะฉะนั้นความกรุณามากแค่ไหน จึงใช้คำว่า "พระมหากรุณา" เพราะฉะนั้นฟังธรรมะเพื่อรู้ความจริงว่าความติดข้องมี ... เป็นธรรมะ จนกระทั่งมั่นคงถึงจะค่อยๆ คลายความเป็นเรา เพราะตราบใดที่เป็นเรา ดับกิเลสไม่ได้เลย

พระโสดาบันยังไม่หมดกิเลส ยังไม่ใช่พระอรหันต์ แล้วเราเป็นใคร!!! เพราะฉะนั้นธรรมะฟังเพื่อเข้าใจเท่านั้นเอง รู้ว่าทุกอย่างยังมี จะหมดไปได้ต่อเมื่อเข้าใจ เพราะฉะนั้นถ้าไม่ฟังก็ไม่เข้าใจ ... ฟังเมื่อไหร่ก็เข้าใจขึ้นทีละเล็กทีละน้อย อยู่ที่เหตุคือความเข้าใจ ต้องปัญญาของตัวเองที่จะมั่นคงว่า ทุกอย่างเป็นธรรมะไม่ใช่เรา!!! กว่าจะมั่นคงได้ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ขยับไปไหนเลยนอกจากเดี๋ยวนี้ ความมั่นคงเกิดจากความเข้าใจทีละน้อย!!!

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง