ชีวิตปกติ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ชีวิตปกติ ... ชีวิตของผู้ที่ยังมีกิเลส ถ้ามีความเดือดร้อนกับกิเลส และความเห็นผิดที่อยากจะดับกิเลสด้วยความเป็นตัวตน ก็จะเป็นชีวิตที่ผิดปกติ ... แม้ว่ายังมีกิเลสถ้ามีความเห็นถูกตามธรรมะ ก็มีชีวิตที่เป็นปกติ และค่อยๆ สะสมอบรมปัญญาละคลายกิเลสอกุศลไปทีละน้อย

ชีวิตปกติที่มีกิเลสแต่อบรมเจริญปัญญา กับชีวิตที่ผิดปกติที่อยากจะไม่มีกิเลสโดยไม่มีปัญญา ... ชีวิตปกติที่มีกิเลส .. จริงไหม ... ไม่ใช่ฟังเผินๆ ผ่านจะไม่ได้สาระอะไรเลยทั้งสิ้น แต่ต้องยอมรับว่าเพราะไม่รู้ เพราะว่าเวลานี้ก็ไม่รู้ ได้ยินก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นก็เป็นชีวิตที่มีกิเลสที่ไม่รู้

แต่ละคำ แต่ละประโยคต้องไตร่ตรองจนกระทั่งเข้าใจขึ้น แม้แต่คำถามว่าเดี๋ยวนี้ใช่ไหม ... ต้องตรง ... เดี๋ยวนี้มีกิเลสเพราะไม่รู้ความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏ เพราะฉะนั้นชีวิตปกติหรือเปล่าเดี๋ยวนี้ ... ปกติมีกิเลสเปลี่ยนได้ไหมให้เป็นปกติไม่มีกิเลส ... ไม่ได้!!! เป็นผู้ตรงถ้าเปลี่ยนเมื่อไหร่ก็ไม่ปกติ!!!

มีกิเลสแล้วไปเปลี่ยนให้ไม่มีกิเลสได้ยังไง ... ผิดทันที ไม่ได้ฟังพระธรรมด้วยความเข้าใจเลย เพราะฉะนั้นคำสอนเป็นที่พึ่ง ที่กล่าวว่ามีพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง คือมีคำสอนที่จะนำให้เกิดความเห็นถูก เข้าใจถูกจนถึงการสามารถรู้จริงๆ ซึ่งไม่เคยรู้มาก่อนเลยในสิ่งที่กำลังปรากฏ

อบรมปัญญาด้วยชีวิตปกติที่ยังมีกิเลส ... กำลังฟังเรื่องที่มีจริงๆ เราจะใช้คำว่าฟังธรรมะก็ได้ ... เป็นปกติ

แม้จะดูว่าสนใจศาสนาและรู้สึกเดือดร้อนในกิเลส เดือดร้อนในกิเลสมีจริงๆ ... ถูกหรือผิด ถึงมีจริงก็ไม่รู้ว่าไม่ใช่เรา เพราะฉะนั้นเห็นชัดเลยระหว่างรู้กับไม่รู้ ... มีกิเลสแล้วเดือดร้อนจะรีบไปทำให้หมดกิเลส ... ผิดเลย เพราะเหตุว่าจะรีบได้ยังไง กิเลสสะสมมาตั้งแสนโกฏกัปด้วยความไม่รู้ แล้วจะไปทำอะไร ใครทำก็ผิดแล้ว ... ไม่มีเราเลย ... ไม่เข้าใจคำว่าภาวนาคืออบรมให้สิ่งที่ยังไม่มี ... มีขึ้น ให้สิ่งที่มีแล้วเพิ่มขึ้น

เพราะฉะนั้นภาวนาไม่ใช่ภาวนาไม่รู้ ... ไม่ใช่ภาวนาให้ไม่รู้เลย ... ไม่ใช่ภาวนาให้ไม่รู้ยิ่งขึ้น แต่ภาวนาให้มีความเห็นถูกทีละเล็กทีละน้อย เพราะฉะนั้นถ้าไม่มีการฟังเลย จะมีความเห็นถูกได้ไหม ... ไม่มีทางเป็นไปได้เลย

ที่ต้องมาฟังธรรมกันเพราะว่ามีกิเลสมาก แล้วก็มีตัวตนที่จะไปล้มล้างกิเลสให้ได้ตามที่เราต้องการ ... ก็ผิดอีก เพราะว่าธรรมะคือไม่ใช่เราเป็นอนัตตาทุกอย่าง อกุศลก็มีปัจจัยเกิดขึ้น กุศลก็มีปัจจัยเกิดขึ้น

จนกว่าจะมีความเข้าใจที่มั่นคง ค่อยๆ เริ่มเข้าใจกว่าจะละคลายความเป็นเราจนหมดความเป็นเราตามความเป็นจริง ไม่ใช่ตามที่ต้องการ คิดหวังหรือเข้าใจผิดคิดว่าไม่มีเราอีกต่อไปแล้วด้วยไม่รู้อะไรในขณะนี้

มีชีวิตปกติตามฐานะของแต่ละคนที่จะมี ตอนนี้เป็นปุถุชนที่มีกิเลสมากตามการสะสม กิเลสก็ต่างๆ กันไปหลากหลายแต่ละหนึ่ง นั่นคือปกติของธรรมะที่สะสมมาที่จะต้องเป็นอย่างนั้น ทุกอย่างเป็นปกติ แต่เข้าใจยากที่สุดเพราะว่าอยาก

เดี๋ยวนี้มีธรรมะฟังแล้วเข้าใจ ... อยากทำอะไร? อยากจะให้ธรรมะดีๆ เกิดเลย สิ่งที่ไม่ดีพวกกิเลสน้อยลงไป ... เป็นไปไม่ได้ แต่ตอนโลภะเกิดมีโมหะด้วย ...

แล้วพระธรรมมีประโยชน์อย่างไร?? ... มีประโยชน์ให้รู้ความจริงว่าบังคับไม่ให้อยากไม่ได้ แต่ว่ารู้ตามความเป็นจริงว่าอยากไม่ใช่เรา เพราะฉะนั้นเห็นโทษแล้วเพราะอยากจึงผิด ... ไม่เป็นปกติเลย เมื่อไหร่ที่ค่อยๆ เข้าใจว่าไม่ใช่เราแต่เป็นธรรมะ ... ถูกต้องที่สุด!!!

เชิญชม " ชีวิตปกติ "

เนื้อหาในการดำเนินรายการสนทนาธรรมกับคณะอาจารย์ มศพ.
วันจันทร์ที่ ๒ กันยายน ๒๕๖๗ เวลา ๑๐.๐๐-๑๑.๓๐ น.

สามารถรับฟังได้ทาง : youtu.be/UB2mdPzcbgA?si=xqzLT2NYWT1ed74A

ดำเนินรายการโดยอาจารย์ อาจารย์คำปั่น อักษรวิลัย

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง