สังฆทานเป็นกุศลกว่าการถวายแก่บุคคล
สังฆทานเป็นกุศลกว่าการถวายแก่บุคคล เพราะเหตุว่าปาฏิบุคคลิกทาน คือการถวายแก่ภิกษุบุคคลแล้วแต่ว่าจะนิมนต์ภิกษุรูปใด เช่น อาจจะเป็นเจ้าอาวาสหรือว่าเป็นพระผู้ใหญ่ แล้วก็คิดว่าจะได้บุญมาก เข้าใจว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ว่ากุศลนั้นจะไม่สูงเท่ากับสังฆทาน เพราะสังฆทานไม่ได้เป็นการถวายเฉพาะเจาะจงแก่ภิกษุรูปหนึ่งรูปใด แต่มุ่งถวายต่อสงฆ์ คือผู้ที่เป็นอริยบุคคล แม้ว่าผู้รับจะไม่ใช่แต่เจตนาของผู้ถวาย ถวายด้วยความนอบน้อมต่อภิกษุนั้น เสมอด้วยการนอบน้อมต่อพระอริยสงฆ์ ขณะนั้นเป็นกุศล ทั้งเป็นทานที่ไม่เจาะจงและเป็นจิตใจที่นอบน้อมต่อพระอริยสงฆ์ด้วย จึงเป็นกุศลที่มีผลมากอย่างแน่นอน ถ้าจิตใจเป็นอย่างนั้นจริงๆ คือเป็นผู้ที่มีปกติอ่อนน้อมและในการถวายก็ถวายโดยไม่เจาะจง ด้วยความอ่อนน้อมด้วย ต่างกับท่านที่ต้องการกุศลมาก ซึ่งก็ผิดกันแล้ว สังฆทานจริงๆ คือจิตที่อ่อนน้อมและไม่ได้หวังผล จิตขณะนั้นจึงเป็นกุศลมาก เพราะฉะนั้น ผลก็มาก แต่ว่าถ้าขณะใดบุคคลต้องการผลมาก ขณะนั้นเป็นโลภมูลจิต ขณะที่กำลังต้องการผลมากนั้น ไม่เหมือนกับขณะที่กำลังนอบน้อมถวายเลย
จากหนังสือ บทบาท อ.สุจินต์ ในการเผยแผ่พุทธธรรม
โดย พระธนนาถ นิธิปญฺโญ
การทำสังฆทาน เป็นพิธีกรรมทางพุทธมหายาน ใช่หรือไม่เพราะเคยอ่านเจอบอกว่าพิธีกรรมต่างๆ ที่เราชาวพุทธทำนั้น เป็นแบบผสมพราหมณ์และพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน
แจ่มแจ้งค่ะ จะเก็บไปฝากคุณแม่และเพื่อนๆ ด้วย
อนุโมทนาค่ะ
ขอกราบบูชาคุณพระรัตนตรัย
หนูขอเรียนถามว่า สังฆทานนั้นจำเป็นไหมคะว่าจะต้องเป็นสิ่งของที่ใส่เป็นถังหรือจำนวนมากๆ (ถ้าไม่ใช่ ...) และที่ท่านกล่าวว่าสังฆทานไม่ได้เป็นการถวายเฉพาะเจาะจงแก่ภิกษุรูปหนึ่งรูปใด แต่มุ่งถวายต่อสงฆ์คือผู้ที่เป็นอริยบุคคล แม้ว่าผู้รับจะไม่ใช่ แต่เจตนาของผู้ถวายๆ ด้วยความนอบน้อมต่อภิกษุนั้นเสมอด้วยการนอบน้อมต่อพระอริยสงฆ์ ขณะนั้นเป็นกุศลทั้งเป็นทานที่ไม่เจาะจงและเป็นจิตใจที่นอบน้อมต่อพระอริยสงฆ์ด้วย เพราะฉะนั้น การที่บุคคลหนึ่งใส่บาตรในตอนเช้าก็จะถือว่าเป็นการถวายสังฆทานด้วยไหมคะ ถ้าบุคคลนั้นได้ถวายด้วยความนอบน้อมและไม่ได้เฉพาะเจาะจงพระภิกษุสงฆ์น่ะค่ะ
ด้วยความขอบคุณและขออนุโมทนาค่ะ
