การที่เราทำทานปล่อยปลาเพื่อให้ชีวิตสัตว์

การเจริญกุศลทุกประการตามพระธรรมคำสอน เพื่อการละอกุศล ผู้ที่มีปัญญาย่อมรู้ตามเป็นจริงว่า อกุศลธรรมทั้งปวงเป็นสิ่งที่มีโทษ ทำให้จิตเศร้าหมอง นำมาซึ่งทุกข์โทษมากมาย เป็นสิ่งที่ควรละ ดังนั้นการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เพื่อการละกิเลสทั้งหมด ในขณะที่ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา จึงไม่จำเป็นต้องอธิษฐานหรือมีบทสวดอะไร อนึ่งควรทราบผลหรืออานิสงส์ของกุศลทุกประเภทว่า ทำให้เกิดกุศลวิบาก ที่น่าปรารถนา อันนำมาซึ่งความสุขความเจริญ

ในการเจริญกุศลทุกอย่าง (เช่นทาน คือ การปล่อยปลา) ควรพิจารณาสภาพธรรมที่เกิดขี้น ว่าไม่มีเราที่ทำ ไม่มีเราที่จะได้ผล แต่เป็นสภาพธรรมตามความเป็นจริง ที่เกิดขี้นตามเหตุ เช่นเมื่อมีเหตุให้กุศลจิตเกิด เป็นเหตุให้กุศลกรรมเกิด และให้ผลเป็นกุศลวิบาก โดยไม่ต้องหวัง การเจริญกุศลทุกอย่าง ควรประกอบด้วยความรู้ (ปัญญา) มิใช่ทำตามๆ กันไปโดยไม่รู้ การศึกษาธรรมะ โดยเฉพาะเรื่อง ปัญญา มีความสำคัญมาก เพราะทำหน้าที่ขจัดความสงสัยทุกอย่าง.

การปล่อยปลาเป็นการช่วยเหลืออนุเคราะห์ให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป ดีกว่าเกิดในนรกทุกข์ทรมาน ชื่อว่าให้ความไม่มีภัย ผลของกุศลย่อมนำมาซึ่งความสุขทั้งโลกนี้และโลกหน้าค่ะ

กุศลกรรมทุกประการ (ยกเว้นโลกุตตรกุศล) ไม่ให้ผลในทันที แต่จะให้ผลเป็นกุศลวิบากในภายภาคหน้าแน่นอน เหตุนี้จึงไม่ควรหวังว่าเวลาทำบุญแล้วจะได้อะไร เพียงแค่กุศลเกิดกับจิต คิดจะช่วยเหลือสัตว์โลกให้รอดชีวิต เพื่อขัดเกลากิเลส คือความเห็นแก่ตัวได้ ก็ควรรีบกระทำครับ การกระทำกุศล ถ้าไม่ใช่เป็นการทำให้พระภิกษุสงฆ์ต้องอาบัติ หรือเป็นกุศลที่ไม่เป็นกุศล คือ การให้สิ่งที่เป็นโทษกับผู้อื่น ก็ไม่มีกฎเกณฑ์ หรือข้อปฏิบัติมากมายอะไรแต่ขึ้นอยู่กับเจตนาเป็นสำคัญครับ

ช่วยเหลือให้ชีวิตดีแล้วนะ ทำไปโดยไม่หวังผลเพราะช่วยเขานี่

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...

ทรัพย์ที่จะติดตามไปได้ [เนมิราชชาดก]

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ