อัปปมาทะ - ความไม่ประมาท
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
อัปปมาทะ คือ ความไม่ประมาท การอยู่อย่างไม่ขาดสติ การดำเนินชีวิตโดยมีสติ มีสติเป็นเครื่องอยู่ ในการกระทำทุกอย่าง รวมทั้งการไม่ยอมถลำลงไปในทางเสื่อม แต่ไม่ยอมพลาดโอกาส ในการเจริญกุศลทุกประการ
สมจริง ดังคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดังนี้คือ ธรรมเอก ที่มีอุปการะมาก เพื่อการเกิดขึ้นแห่งอารยอัษฏางคิกมรรค คือความถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท เราไม่เห็นธรรมอื่น แม้สักข้อหนึ่ง ซึ่งเป็นเหตุให้อัษฏางคิกมรรค ที่ยังไม่เกิดก็เกิดขึ้น ที่เกิดขึ้นแล้ว ก็เจริญบริบูรณ์ เหมือนอย่างความถึงพร้อม ด้วยความไม่ประมาทนี้เลย
สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลาย จงยังประโยชน์ที่มุ่งหมายให้สำเร็จ ด้วยความไม่ประมาทเถิด
ขออนุโมทนา
ขออนุโมทนาในความเพียรที่เผยแพร่พระธรรมที่ถูกต้องครับ
ปุถุชนผู้ไม่สดับ หรือได้สดับแล้ว แต่เป็นผู้ไม่เข้าใจถูก หรือเมื่อเข้าใจถูก แต่ไม่เป็นผู้ประพฤติปฎิบัติ หรือเมื่อปฎิบัติแล้ว แต่เป็นผู้ปฎิบัติไม่ตรง คือเป็นผู้ที่ยังเห็นผิด ย่อมเป็นผู้ที่ประมาทอยู่ เปรียบเช่นปุถุชนผู้มีไฟไหม้อยู่บนศรีษระ (คือกิเลสอกุศลธรรมทั้งหลาย) ฉันใด การเข้าใจธรรมะ แต่ไม่น้อมที่จะปฎิบัติเพื่อละกิเลส และอบรม เจริญปัญาให้ยิ่งขึ้นไปแล้ว ย่อมเป็นผู้ประมาท เป็นผู้ที่ยังไม่เพียรที่จะดับไฟ ฉันนั้น
