ทางคือเข้าใจว่าธรรมะลึกซึ้ง
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ถ้าเข้าใจว่าธรรมะลึกซึ้ง หนทางเดียว คือ ฟังแล้วไตร่ตรองคำที่ได้ฟังจนกว่าจะเข้าใจขึ้น
ก่อนอื่นต้องรู้จักพระพุทธเจ้า ต้องรู้ว่าพระธรรมลึกซึ้ง ถ้าไม่รู้อย่างนี้ไร้ประโยชน์ ฟังไปเท่าไหร่ไม่มีค่าเลยเพราะไม่เข้าใจความลึกซึ้ง จะเข้าใจธรรมะได้อย่างไร ... มัวแต่หาวิธีจะเข้าใจธรรมะได้อย่างไร?
หนทางละต้องเริ่มตั้งแต่รู้ว่าพระพุทธเจ้าทรงเป็นใคร รู้จักพระองค์แค่ไหน ยังไม่รู้จักเลย ... หนทางที่จะรู้จัก ที่จะเคารพ ที่จะบูชาคุณ คือ ต้องฟังด้วยความไม่ประมาทว่าลึกซึ้งอย่างยิ่ง ... นี่คือความลึกซึ้ง!! ทุกคำต้องไตร่ตรอง ถ้าไม่เห็นความลึกซึ้งแล้วจะเข้าใจได้อย่างไร?!
ฟังคำของพระพุทธเจ้าทุกคำต้องเข้าใจอย่างลึกซึ้ง เพราะฉะนั้น ถ้าฟังแล้วยังไม่เข้าใจนั่นคือรู้ว่าลึกซึ้ง และหนทางเดียวคือฟังและไตร่ตรองในความลึกซึ้ง เพราะเหตุว่าต้องเป็นความเข้าใจของคนที่ไตร่ตรอง!! ไม่ใช่เป็นความเข้าใจของคนที่ไปหาทางเพื่ออะไร ... ทั้งๆ ที่กำลังฟังหนทางก็ไปหาทาง ... เพื่ออะไร?! ... นี่คือความลึกซึ้งอย่างยิ่ง ต้องไม่ลืมว่าลึกซึ้งจนกระทั่งเดี๋ยวนี้ ทั้งๆ ที่เป็นอย่างที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ ... ก็ไม่รู้ไม่เข้าใจ ... หาทาง ... ทางคือเข้าใจว่าธรรมะลึกซึ้ง ... หาสิลึกซึ้งยังไง?! นั่นคือทางที่จะรู้ความลึกซึ้ง ทางคือทุกคำที่ได้ฟัง ... ใช่หรือเปล่า? ยังไม่รู้ ... จะหาทางอื่น
ทั้งโลกอยู่ตรงนี้หมด ... ลึกซึ้งไหม? ถ้าไม่มีตรงนี้ ไม่มีทางที่จะมีโลกไหนๆ เลยทั้งสิ้น โลกคือสิ่งที่เกิด ถ้าไม่เกิดไม่มี ถ้าไม่มีเห็น ... จะมีโลกไหม?! แต่เห็นบ่อยจนกระทั่งปรากฏเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้หลงเข้าใจว่ายังอยู่ ถ้ายังอยู่ก็ไม่มีทางละ
ณ กาลครั้งหนึ่ง "สนทนาธรรมที่ บ้าน ซ.พัฒเวศม์"
วันศุกร์ ๑ พ.ย. ๖๗ (ช่วงเช้า)
🔵FB DhammahomeRadio : www.facebook.com/share/v/1EFsmFwq2e
🔴พอดแคสท์ บ้านธัมมะ : youtu.be/bHGytQruX1k?si=o1coTbhL1EvbLpUn
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง
ธรรมะอย่าคิดเอง เราไม่มีปัญญาระดับที่จะคิดคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เอง ถ้าเรามีปัญญา ไม่ต้องฟังคำของพระพุทธเจ้า
ถ้าไม่มีอวิชชา ... อะไรก็ไม่มี พระอรหันต์ปรินิพพานเพราะหมดอวิชชาแสดงให้เห็นว่าอวิชชาสำคัญ เป็นต้นเหตุ มันคือสิ่งที่สำคัญถ้ายังอยู่ก็ต้องมีสิ่งที่ต้องเกิดแน่นอน
ถ้าไม่รู้ละเอียด ปัญญาเจริญไม่ได้ ... ชัดเจนว่าไม่ต้องไปไหน ... ตรงนี้ที่จะทำให้เราเข้าใจ ... คิดหนเดียวละเอียดไหม? ... ไม่ละเอียด..ไม่ยอมจะคิดแล้วจะเป็นปัญญาของใคร?? ต้องรู้เอง ตรึกตรองคำที่ได้ฟังละเอียดขึ้น แต่ไม่นั่งคิดเองต่อ ... คิดเองกับคิดไตร่ตรองให้ละเอียดขึ้น ... แยกยากเพราะวิชาเป็นต้นเหตุของทุกอย่าง (อวิชชาเป็นศีรษะ) ขณะใดที่ไม่รู้ที่เป็นอกุศลเพราะอวิชชาแน่นอน ... เพราะฉะนั้น จึงไม่ใช่แค่ฟังแต่ต้องไตร่ตรองในความเป็นจริงจนกระทั่งเข้าใจความหมายของคำว่าธรรมะ
สิ่งหนึ่งสิ่งใดมีความเกิดขึ้น เกิดแล้วสิ่งนั้นดับไป แล้วเราจะทำอะไรนอกจากเข้าใจจนประจักษ์แจ้ง
ถึงต้องฟังจนกว่าจะรู้ว่า ทางเดียวคือต้องฟัง ต้องไตร่ตรองพิจารณา ลองไม่ฟังไม่พิจารณาจะเข้าใจไหม? ทุกคำชัดเจน แต่เราไม่ฟัง ... เราจะเอา ... เอาก็คือเพิ่มอวิชชา ... ก็ไม่รู้
ปัญญารู้ว่าเป็นสิ่งที่มีประโยชน์สูงสุดในชาตินี้ ฟังเพื่อเข้าใจ ไม่มีอะไรๆ กว่านี้ ไม่มีอะไรมีประโยชน์กว่านี้ ... ต้องตรงระดับไหน ... สัจจบารมี
ต้องฟังแล้วฟังอีก ไตร่ตรองแล้วไตร่ตรองอีก จนกว่าจะเข้าใจ เพราะฉะนั้น ถ้าใครพูดไม่ถูก ... ปัญญารู้ ... หาทางคือถูกหรือผิด ... หาทางคือไม่เข้าใจคำที่ได้ฟัง
ค่อยๆ รู้ ค่อยๆ เข้าใจ ไม่เดือดร้อน ... มันเกิดเพราะเหตุปัจจัยทั้งนั้น
