ณ กาลครั้งหนึ่ง สนทนาธรรม ณ พระวิหารมายาเทวี สวนลุมพินี ประเทศเนปาล 25/11/67 ตอนแรก

เดี๋ยวนี้ไม่มีคน แต่มีสิ่งที่ปรากฏทางตา กว่าสิ่งที่ปรากฏเป็นต้นไม้ เป็นคนเป็นอะไรๆ จะไม่เหลือ เพราะเฉพาะสิ่งที่กระทบตาเท่านั้นปรากฏ ไม่ใช่รูปร่างทั้งหมดที่เป็นต้นไม้ เป็นคน เป็นอะไรทั้งสิ้น เฉพาะสิ่งที่กระทบตา ... เพราะฉะนั้น เมื่อสิ่งนี้กระทบตา ... เห็นแล้วยังไม่สามารถจะรู้ว่าเป็นอะไร เพราะมโนทวารวิถีเกิดขึ้นรู้สิ่งนั้นต่อ ยังไม่เป็นอะไรเลย เป็นเฉพาะสิ่งเดียวที่กระทบตา และจักขุวิญญาณเห็นสิ่งนั้น มโนทวารเกิดขึ้นรับรู้ต่อหลายครั้งหลายครา

ขณะที่มโนทวารกำลังปรากฏเพราะสภาพรู้ปรากฏขณะนั้นต้องมืด เห็นไหมโลกไม่ได้ปรากฏตามความเป็นจริง สิ่งที่กระทบตานิดเดียวที่ปรากฏในความมืดว่านี่คือเห็น และสิ่งที่ปรากฏเป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏ ถ้าไม่ถึงขนาดนั้นจะชัดเจนไหมว่าเห็นเพียงสิ่งที่กระทบตา

เพราะฉะนั้น ปัญญาจึงต้องมีความมั่นคง ฟังแล้วไตร่ตรองเพื่อเข้าใจ เพื่อรู้ว่าธรรมะเป็นแต่ละหนึ่งซึ่งเกิดและดับเร็วมาก พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า สิ่งใดก็ตามที่จะปรากฏได้ต้องปรากฏโดยนิมิตของสิ่งหนึ่ง เช่นขณะนี้นิมิตของเห็น ถ้าเป็นธาตุรู้ก็เป็นนิมิตของเห็น ถ้าเป็นสิ่งที่กระทบตาก็เป็นนิมิตของสิ่งนั้น ยังไม่เป็นรูปร่างอะไรเลย และการเกิดดับรวดเร็วปานใด ... หลับตาหายไปหมดไม่มีอะไรเลย ... คนอยู่ไหน?! แต่ละหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงนี้หลับตาเท่านั้นไม่มีแล้ว

ใครไปทำให้หลับตาแล้วไม่ปรากฏได้ ... แต่ความจริงคือเมื่อกระทบตาปรากฏ ถ้าไม่กระทบตาปรากฏไม่ได้ ... จะเลือกเห็นก็ไม่ได้ สิ่งที่อยู่ข้างหลังไม่กระทบตาไม่มีใครสามารถเห็นได้ เป็นธรรมะซึ่งจะเกิดต่อเมื่อมีสิ่งกระทบตา แล้วก็ความจริงมโนทวารคี่นทางปัญจทวารรวดเร็วมากสืบต่อหลายขณะมากกว่าทางปัญจทวารหนึ่งขณะ

ถ้าศึกษาโดยละเอียดทางปัญจทวารที่เห็นเหมือนมีแต่จักขุทวาร แต่มีจิตที่เกิดก่อนและเกิดหลังซึ่งไม่เห็น ... เห็นความรวดเร็วไหม?! เห็นเท่านั้นนิดเดียวแค่ไหน?! ขณะต่อไปรับรู้สิ่งนั้นแต่ไม่ได้ทำหน้าที่เห็นเลย แต่สามารถที่จะรู้ได้เพราะรูปยังไม่ดับ

ทุกอย่างมีเหตุปัจจัยทั้งหมดที่ทรงแสดงละเอียดอย่างยิ่งของความเป็นจริง เพราะฉะนั้น ฟังเพื่อเป็นสัจจะความจริงที่ไม่เปลี่ยน ซึ่งวันนึงอีกนานเท่าไหร่แสนโกฏกัปข้างหน้า มองยัอนกลับมาขณะนี้ ใครจะรู้ว่ากำลังฟังเรื่องเห็นแล้วเข้าใจแค่ไหน?!

เห็นไหมกว่าจะเข้าใจขึ้น ... เข้าใจขึ้น ... ทั้งๆ ที่ก็กำลังเห็นเดี๋ยวนี้เป็นธาตุรู้สิ่งที่กระทบตาเฉพาะสีสันวรีณะเล็กน้อยแค่ไหนเมื่อ มีมโนทวารคั่นแต่ละวาระกว่าจะเป็นรูปร่างสัณฐาน ... พระปัญญาคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกินกว่าใครๆ จะสามารถคิดได้ว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าไม่ตรัสรู้จะทรงแสดงความจริงโดยละเอียดของสิ่งที่มีจริงแต่ละทางได้ไหม?! ทางตา ไม่ใช่ทางหู ... ห่างกันด้วย ... แต่เป็นเราไปหมดทุกขณะ แสดงว่าความไม่รู้มากมายมหาศาลแค่ไหน?!

เพราะฉะนั้น ศาสนา ลัทธิต่างๆ ไม่สำคัญเลย สำคัญที่คำที่ได้ฟังสามารถที่จะรู้ความจริงที่กำลังเป็นจริงเดี๋ยวนี้ได้ไหม?? แล้วจะเรียกว่าอะไร ถ้าไม่เรียกว่าปัญญาถึงระดับ "พุทธะ" สามารถที่จะรู้ความจริงเพราะฉะนั้น ขณะนี้เป็นขณะที่ประเสริฐที่สุดในอีกแสนโกฏกัปข้างหน้า เพราะมีขณะที่เริ่มต้น เคารพสูงสุดในความจริง และขณะที่รู้ว่าลึกซึ้งอย่างยิ่ง นั่นคือขณะที่ละทีละเล็กทีละน้อยทีละนิดทีละหน่อย เพราะมรรคมีองค์แปดเริ่มต้นด้วยความเห็นที่ถูกต้อง ... เห็นสิ่งที่กำลังปรากฏ จะเป็นคนได้ยังไง ถ้าไม่มีสีสันวรีณะต่างๆ ปรากฏเป็นนิมิตให้จำ เป็นคิ้ว ... เป็นตา ... เป็นเสื้อ ... เป็นอะไร เร็วมากพิสูจน์ได้หลับตาหมด ... ลืมตาทำไมเร็วอย่างนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกระทบตาพร้อมกันและปรากฏ

เพราะฉะนั้น ฟังด้วยความเคารพจริงๆ ที่มีโอกาสได้ยินได้ฟังสิ่งซึ่งไม่สามารถจะได้ยินได้ฟังจากใครเลยทั้งสิ้น นอกจากผู้ที่ได้ทรงตรัสรู้ถึงความเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเหนือใครใดๆ ในสากลจักรวาล

www.facebook.com/share/v/1DY4xT2iLA/?mibextid=xfxF2i

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ