การฉันเนื้อสัตว์ของภิกษุ
เกิดข้อสงสัยในการฉันเนื้อของพระภิกษุครับ ผมได้สนทนากับเพื่อนในสื่อออนไลน์ ว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติให้ภิกษุฉันเนื้อได้ โดย 1 ไม่เห็น 2 ไม่ได้ยิน 3 ไม่รังเกียจ แต่ มีข้อโต้แย้งขึ้นมาโดยยก พาโลวาทชาดก "บุคคลผู้ไม่สำรวม ประหารสัตว์ เบียดเบียน และฆ่าสัตว์ ให้ทานแก่ สมณะใด สมณะนั้น บริโภคภัตเช่นนี้ ย่อมเข้าไปติดบาปด้วย" จึงเกิดข้อสงสัยและขอเรียนถามครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขอเชิญอ่านข้อความโดยตรงในพาโลวาทชาดก ดังนี้
พาโลวาทชาดก ว่าด้วยคนมีป้ญญาบริโภค
จะเห็นได้ว่าข้อความที่ยกมาในประเด็นคำถาม เป็นเเหตุการณ์ในอดีตที่มีกุฎุมพีคนหนึ่งจะแกล้งพระดาบส (คือพระโพธิสัตว์) จึงได้มีการฆ่าสัตว์ ทำเป็นอาหารแล้วนำมาถวายแด่พระโพธิสัตว์ แล้วเขาก็ได้กล่าวข้อความดังกล่าวนั้น แต่พระโพธิสัตว์ ก็กล่าวตอบด้วยข้อความว่า "ถ้าสมณะเป็นผู้มีปัญญา แม้จะบริโภคทานที่บุคคลผู้ไม่สำรวมฆ่าบุตรและภรรยาถวาย ก็ไม่เข้าไปติดบาปเลย" ดังนั้น ถ้าพิจารณาตามข้อความดังกล่าวนี้ก็แสดงให้เห็นว่า สมณะผู้มีปัญญา ไม่ได้มีส่วนแห่งการทำบาปนั้น เพราะเป็นผู้บริโภคเท่านั้น ไม่ได้เป็นผู้ฆ่าแต่อย่างใด ส่วนบาป ก็เป็นของบุคคลผู้ฆ่าเท่านั้น ครับ
... ยินดีในกุศลของคุณ Sarayut และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...
