แขก
ขอนอบน้อมแด่พระผูมีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ข้อความบางตอนจากหนังสือปรมัตถธรรมสังเขป หน้า ๑๐๐-๑๐๒
เวลาคิดถึง "แขก" ก็มักจะคิดถึง "คน"แต่ความจริง"แขก" คือ "อารมณ์" ต่างๆ ที่ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นั่นเอง
เมื่อคิดถึงโจรผู้ร้าย ย่อมกลัว และไม่อยากให้เป็นแขกเลย.!แต่โจร คือ "อกุศลจิต" ซึ่งเป็นเหตุให้มี "แขกที่เป็นโจร" ในวันหน้า
ส่วน "กุศลจิต" ก็เปรียบเสมือนญาติมิตรซึ่งเป็นเหตุนำมาซึ่ง "ญาติ-มิตรสหาย" ในวันหน้าด้วย
ฉะนั้น "แขก" ที่ปรากฏทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจก็คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ซึ่งเกิดขึ้นปรากฏกับจิต ชั่วขณะสั้นๆ แล้วดับสูญไปหมดสิ้นไม่มีวันกลับมาอีกเลยหาใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน วัตถุสิ่งใดไม่ และในวันหนึ่งๆ ก็ไม่มีใครสามารถที่จะรู้ได้เลย ว่า "แขก" ประเภทไหน จะมา "ทางใด" และมาเมื่อไร
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ขณะที่เจอแขกที่เป็นคน ก่อนหน้านั้นที่จะคิดว่าเป็นคน เป็นแขก มีแขกมาเยี่ยมก่อน แล้วคือ สิ่งที่เห็น (สี) เสียง กลิ่น รส เป็นแขกที่เราไม่รู้ความจริงว่าเป็นธรรม แต่เพราะความรวดเร็วของจิตที่เกิดดับสืบต่อ ทำให้คิดนึกในสิ่งที่เห็น สิ่งที่ได้ยิน เป็นคนนั้น คนนี้ เป็นแขก ดังนั้น แขกหรือบุคคลที่คิดว่ามีจริง ว่านิสัยไม่ดี เพราะความคิดนึกของเรานั้น ไม่น่ากลัวเท่าโจรที่ปล้นใจของเรา ให้เป็นอกุศล เพราะได้เจอแขกที่ปรากฏทางตา หู จมูก..ใจ ครับ
ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
