เมตตา ๓๒ - อุทิศส่วนกุศลแก่เทวดาได้หรือ?

ทำกุศลเพราะมีฉันทะในกุศลเท่านั้น...ไม่ได้มุ่งหวังผลของกุศล

ถ. การแผ่เมตตานั้น จะแผ่ให้เทวดาได้ไหม

ส. ท่านที่คิดจะแผ่เมตตาให้เทวดา ก็ควรจะได้พิจารณาเหตุผลต่อไปว่าท่านจะแผ่อย่างไร จะให้อาหารเหมือนอย่างมนุษย์ซึ่งเกื้อกูลกันระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะอาหารของเทวดาไม่ใช่อาหารของมนุษย์ การเอาอาหารของมนุษย์ไปให้แก่เทวดา จะไม่สำเร็จประโยชน์แก่เทวดาเลยเทวดาไม่ได้บริโภคอาหารของมนุษย์ เทวดามีอาหารทิพย์ของเทวดา การเจริญเมตตาในภูมิมนุษย์นั้นทำได้โดยทานการให้วัตถุเกื้อกูลบุคคลอื่น หรือว่าโดยศีล คือละเว้นการเบียดเบียน ประทุษร้าย ไม่ผูกโกรธ ไม่อาฆาต ไม่พยาบาทในบุคคลอื่น แต่เทพเกิดเพราะผลของบุญ มีอายุตามบุญที่ได้กระทำมาแล้วที่จะทำให้มีชีวิตเป็นเทพอยู่นานมากเท่าใด ซึ่งจะจึงเจริญเมตตาต่อเทพโดยเว้นการฆ่าเทวดา หรือเว้นการทำทุจริตกรรมต่อเทวดาไม่ได้ เมื่อระลึกถึงเทวดาก็คิดถึงคุณของเทวดาที่ท่านได้เป็นผู้กระทำบุญมาแล้ว และชื่นชมยินดีอนุโมทนาในบุญกุศลนั้น และเมื่อได้กระทำบุญใดๆ ก็อุทิศส่วนกุศลให้เทวดาอนุโมทนาด้วย นั่นคือการแผ่เมตตาให้แก่เทวดา

ถ. ยังไม่เข้าใจที่ว่า อุทิศส่วนกุศลเมื่อทำทานแล้วหรือกระทำกุศลแล้ว แผ่ส่วนกุศลให้เทวดา

ส. ถ้าผู้ใดทำความดี เทพก็อนุโมทนาในคุณความดีที่ท่านผู้นั้นทำ ฉะนั้น จงอย่าหวังที่จะให้เทพคุ้มครองโดยเพียงแต่ท่อง ขณะที่หวังเป็นโลภะซึ่งต่างกับขณะที่ทำความดีซึ่งเทวดาที่ดีเห็นผู้ใดทำความดีก็ย่อมอนุโมทนา

ถ. เพราะฉะนั้นก็แผ่ส่วนกุศลได้

ส. แผ่ได้ คือ เมื่อกระทำกุศลแล้วก็แผ่อุทิศส่วนกุศลให้ท่านเพื่อท่านอนุโมทนา มนุษย์ให้วัตถุทานแก่เทวดาไม่ได้ เพราะเทพมีอาหารทิพย์ซึ่งประณีตกว่าอาหารมนุษย์ เสื้อผ้า เครื่องบริโภคทั้งหมดของเทพก็ประณีตกว่า เทพมีเครื่องประดับมากมาย มีสมบัติมหาศาลกว่า กษัตริย์มหาศาลใดๆ ในโลกด้วยผลบุญที่ทำให้เกิดเป็นเทพ แม้มนุษย์จะถวายอะไรให้ท่าน ก็ไม่เป็นที่ปรารถนาของท่าน นอกจากทำความดีซึ่งท่านเห็นท่านรู้และท่านอนุโมทนา

สำหรับท่านที่หวังจะให้เทวดาปกป้องคุ้มครองรักษา โดยท่องคำแผ่เมตตาแก่เทวดานั้น เวลาที่ท่านประสบความทุกข์เดือดร้อน นึกโทษเทวดาบ้างไหมว่า เทวดาไม่คุ้มครองรักษาเลย ทั้งๆ ที่อุตส่าห์แผ่เมตตาไปให้เทวดา ถ้าท่านหวัง แล้วไม่ได้สิ่งที่ท่านหวัง ย่อมเป็นทุกข์ แต่ถ้าเป็นจิตที่สงบจริงๆ ทำกุศลเพราะมีฉันทะในกุศลเท่านั้น ไม่ได้มุ่งหวังผลของกุศล จึงย่อมไม่โทษใคร ฉะนั้นจึงไม่เป็นทุกข์เดือดร้อน

..จากหนังสือ "เมตตา" เปิดอ่าน --> คลิกที่นี่