ตั้งใจแต่ก็ล้มเหลว

กุศลทุกประการควรกระทำทุกวัน เมื่อมีโอกาสควรกระทำทันที ไม่ต้องรอ กุศล คือการฟังพระธรรมมีประโยชน์มาก เพราะจะทำให้เข้าใจความจริง เพราะอวิชชาปิดบังไว้ จึงไม่เข้าใจความจริง การฟังพระธรรมจะทำให้อวิชชาน้อยลง

เมื่อเราได้มีโอกาสศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรมให้เกิด "ปัญญา" เข้าใจสภาพธรรม ตามความเป็นจริง ละคลายความเป็นตัวเราลงได้บ้างแล้ว ก็จะเป็นปัจจัยให้สติเกิดระลึกขึ้นโดยไม่ได้เจาะจงไว้ จากนั้นก็จะเกิดความเข้าใจ ความเป็นอนัตตา ในชีวิตประจำวันขึ้นอีกทีละน้อยๆ ตามการสั่งสมครับ จะเห็นได้ว่าหลายต่อหลายกิจกรรม ที่เราตั้งใจไว้ว่าจะทำเพราะเห็นว่าดี หรือเพื่ออะไรก็ตามแต่ขณะนั้นเกิดเจตนาและ สัญญาหมายมั่นไว้ว่า..ควรที่จะได้กระทำบ้าง แต่พอเวลานั้นมาถึงจริงๆ เข้า อกุศลมีปัจจัยเกิดก็เกิดแทรกขึ้น แล้วก็เลิกทำไปดื้อๆ แม้แต่ตัวเราเองที่รู้ว่าไม่ดีเลย ก็ยังบังคับบัญชาตัวเอง ฝืนตัวเองให้กระทำตอนนั้นไม่ได้จริงๆ จึงจะเห็นคุณของการเจริญปัญญาเพื่อให้เห็นถูกว่า ที่เลิกทำไปดื้อๆ หรือไม่อาจจะต้านทานแรงของอกุศล ได้นั้น ก็เป็นเพียงสภาพอกุศลธรรมหนึ่งๆ ที่เกิดขึ้นและดับไป ถ้าปัญญาเกิด ก็จะเดือดร้อนในความเป็นเราที่ฝืนจะทำให้ได้อย่างใจ น้อยลงเมื่อภายหลังปรากฏว่าเรา ทำไม่ได้ เพราะสภาพธรรมนั้นก็เป็นอนัตตาจริงๆ มีสภาพธรรมที่เกิดจริงๆ ไม่ใช่การ ที่เราตู่เอาเองว่าเป็นอนัตตาตามที่ท่องๆ กันมาครับ แต่อย่างไรก็ดี ก็ไม่ควรที่จะประมาทเลย เพราะ "ทางสายกลาง" ดำเนินไปได้ไม่ง่าย เพียงปัญญาขั้นฟัง จึงควร สั่งสมปัญญาทุกเมื่อที่มีโอกาสโดยไม่ขาดการฟังพระธรรม

ขออนุโมทนาที่เป็นผู้ตรงครับ

ขอบพระคุณมากค่ะ ที่ให้ความเข้าใจ ทุกวันนี้ก็ฟังธรรมตลอด ตอนฟังก็เข้าใจและคิดนึกไปต่างๆ นานาๆ ว่าจะพยายามปฏิบัติตามมรรคมีองค์ ๘ แต่ก็เป็นสภาพธรรมที่ ไม่สามารถบังคับได้จริงๆ ถ้าอกุศลแรงกว่าก็พ่ายแพ้

อยากได้กุศล เมื่อไม่ได้ย่อมเดือดร้อน นักฉวยโอกาสมาเสมอ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ