ไม่ควรเข้าใกล้บุคคลที่ไม่ควรสมาคม

อรรถกถา บุคคลที่ควรรังเกียจเป็นต้น

บทว่า "ชิคุจฺฉิตพฺโพ" ได้แก่ บุคคลที่เขารังเกียจเหมือนกับคูถ

ข้อว่า "อถ โข นํ" แก้เป็น อถ โข อสฺส แปลว่า ครั้งนั้นแล กิตติศัพท์ก็ย่อมมี

บทว่า "กิตฺติสทฺโท" ได้แก่ เสียงที่พูดกัน บัณฑิตพึงเห็นผู้ทุศีลเหมือนหลุมคู

ในข้อว่า "เอวเมวํ" นี้ พึงเห็นบุคคลผู้ทุศีล เหมือนกับงูที่น่ารังเกียจที่ตกไปในหลุมคูถ พึงเห็นภาวะ คือ การไม่ทำตามกิริยาของบุคคลผู้เสพซึ่งบุคคลผู้ทุศีลนั้นเหมือนกับงูที่บุคคลยกขึ้นจากหลุมคูถ แม้เขายกขึ้นสู่สรีระแห่งบุรุษ แต่ยังไม่กัด พึงทราบการฟุ้งขจรไปแห่งกิตติศัพท์อันลามกของบุคคลผู้เสพผู้ทุศีล เหมือนกับงูที่มีสรีระเปื้อนคูถแล้วก็ไป

รังเกียจด้วย "ปัญญา" เห็นโทษของอกุศลที่เกิดกับขันธ์ ๕ อื่น ไม่ใช่ไปรังเกียจที่ตัวบุคคลครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

การคบคนเป็นสิ่งที่สำคัญ ถ้าหากเข้าใจความจริงว่าทุกอย่างเป็นธรรม ไม่มีสัตว์ บุคคลมีแต่ จิต เจตสิก รูป จิตที่ดี จิตที่ไม่ดี เป็นต้น ความเห็นผิดมีจริง เป็นจิตชนิดหนึ่งที่ไม่ดี ควรเห็นโทษหรือสะสมมากขึ้น ว่าโดยสมมติ บุคคลที่เห็นผิดหรือมากไปด้วยอกุศล ย่อมแนะนำในสิ่งที่ไม่ดี ไม่ถูกต้อง ย่อมทำให้น้อมไปตามได้เมื่อเข้าใกล้ เมื่อคบกันนาน แต่ก็เป็นเรื่องของปัญญาว่าจะเลือกคบบุคคลใดและอุปนิสัยของแต่ละคน รวมทั้งการรังเกียจก็เกิดจากปัญญาที่พิจารณาด้วยความเห็นโทษในการคบ จึงเป็นการรังเกียจที่เป็นกุศลเกิดจากปัญญา มิใช่รังเกียจที่เป็นอกุศลที่เป็นโทสะหรือความไม่ชอบเป็นต้น การไม่คบคนพาล การคบบัณฑิต และการบูชาบุคคลที่ควรบูชา จึงเป็นมงคลอันสูงสุด

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

สาธุ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น