เมื่อรู้ชัดว่า สภาพธรรมที่กำลังเห็นเป็นนามธรรม
ในขณะที่รู้สภาพธรรมที่เห็นนั้น สภาพธรรมที่เห็นนั้นก็เป็นอดีตอารมณ์ไปแล้ว แต่มักได้ยินว่า การพิจารณานามรูปนั้น นามรูปต้องเป็นปัจจุบันอารมณ์ ซึ่งแท้จริงแล้วควรเป็นอดีตอารมณ์ที่ดับไปแล้วจึงค่อยถูกรู้ในภายหลังใช่ไหมครับ? หรือว่าอารมณ์นามรูปที่เพิ่งดับไป และถูกรู้นั้นจะสงเคราะห์หรืออนุโลมเรียกว่าเป็นปัจจุบันอารมณ์ได้ครับ?
ขอบพระคุณครับ
ปัจจุบันมี ๓ อย่าง คือ ปัจจุบันขณะ (คือ ในขณะที่สภาพธรรมนั้นยังมีอยู่โดย อนุขณะทั้ง ๓ คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป) ปัจจุบันสันตติ (คือ ปัจจุบันโดยการสืบต่อในช่วงสั้นๆ) และปัจจุบันอัทธา (คือ ปัจจุบันโดยความหมายกว้างๆ ว่าชาตินี้เป็นปัจจุบันชาติ) ที่ว่า สติปัฏฐานเป็นการรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏนั้น หมายความว่า อารมณ์ของสติในขณะนั้น ต้องเป็นปรมัตถอารมณ์ที่ยังปรากฏลักษณะให้สติระลึกรู้ได้ คือ เป็นปัจจุบันสันตติ ซึ่งหมายถึง ปัจจุบันโดยความสืบต่อให้สภาพธรรมนั้นยังสามารถปรากฏลักษณะได้ แม้สภาพธรรมนั้นจะดับไปแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าจะดับไปนานแล้วจนไม่ปรากฏลักษณะของสภาพธรรมนั้น
