คำจริงแต่ไม่เกื้อกูล กับ คำเท็จแต่เกื้อกูล
๑. เราพูดความจริง แต่จิตเขาเกิดเป็นไปใน อกุศล ย่อมได้ เช่น ความจริงที่ไม่มี ประโยชน์ หรือ ความจริงที่ฟังแล้วอกุศลเจริญ เป็นต้น
๒. ผู้อื่นพูดคำเท็จ แต่จิตเราเป็น กุศลย่อมมีได้ เพราะเราไม่เชื่อแล้วเกิดกรุณา ในคนพูด หรือ เขาพูดว่าไปทำบุญมา เราเกิดกุศลได้
๓. การพูดความจริงใดแล้วผู้อื่นกุศลเจริญขึ้น และทำให้ผู้อื่นเข้าใจความจริง ชื่อว่า ประเสริฐสุด
ขอบูชาคุณพระรัตนตรัย
๑. พูดคำจริง แต่จิตคนอื่นเป็นได้ทั้งกุศลและอกุศลก็ได้เพราะการสะสมมาของแต่ละบุคคล สะสมกิเลสมามากก็น้อมไปทางกิเลส แม้ฟังคำจริง สะสมปัญญามากก็น้อมไปในทางกุศลได้ เมื่อได้ยินคำจริง
๒. จะคำจริงหรือเท็จ นั่นเป็นเพียงเสียงที่ปรากฏทางหู แต่จิตที่เป็นกุศลหรืออกุศลของเรา แล้วแต่การสะสมมาของบุคคลนั้น ว่าสะสมมาทางไหนมาก กิเลสมากหรือกุศลมากก็ย่อมน้อมไปในทางนั้น
๓. จริงแท้ ประกอบด้วยประโยชน์ ถูกกาลเทศะ
ขอเชิญคลิกอ่านที่นี่....
