จิตผูกพันอยู่กับหมากับแมว

๑. ควรแยกขณะจิตว่าขณะไหนเป็นกุศลเพื่อการออกจากวัฏฏะ เป็นบารมี

๒. ก่อนเราตาย ถ้าจิตผูกพันกับสัตว์มาก ย่อมมีโอกาสปฏิสนธิเป็นหมาแมวได้ (ถ้า อกุศลกรรมนำเกิด)

๓. ถ้าพวกเขาจิตเป็นกุศล เลื่อมใสในธรรมะ ย่อมมีกุศลวิบากเกิดขึ้น

๔. ศึกษาและฟังพระธรรมต่อไป จนกว่าจะดับอกุศลธรรมทั้งหมดได้

นี่เป็นการแสดงให้เห็นว่า แต่ละคนสะสมอุปนิสัยมาต่างกันจริงๆ บางคนชอบให้ธรรมทาน บางคนชอบช่วยเหลือคนอื่น บางคนชอบช่วยเหลือสุนัข แมว ฯลฯ บางคนชอบ ช่วยเหลือเด็กกำพร้า การเจริญกุศลทุกอย่างเป็นสิ่งที่ดีน่าสรรเสริญ เราไม่ควรประมาท แม้ว่าจะเป็นกุศลที่เล็กน้อย ก็ควรอบรมเจริญค่ะ ส่วนอกุศลแม้เล็กน้อยก็ไม่ควรทำ เปรียบเหมือนอุจจาระ แม้นิดหน่อยก็เหม็นค่ะ ถ้าเปิดธรรมะให้เขาฟัง อย่างน้อยก็เป็น กุศลวิบากของสุนัข แมว ที่ได้ยินเสียงที่ดี เป็นปัจจัยให้เขาเกิดกุศลจิตได้ค่ะ รักษาจิตให้เป็นกุศลด้วยการฟังธรรมะให้เข้าใจค่ะ

ท่าน อ. สุจินต์ ท่านจะย้ำคำหนึ่งซึ่งผมจำได้ชัดว่า " ไม่ควรประมาทว่าเราฟัง เรารู้แล้ว" ครับ

ขอบูชาคุณพระรัตนตรัย

๑. บารมี เป็นจิตที่เป็นกุศลประกอบด้วยปัญญา และเห็นโทษของกิเลส และการเกิดขณะนี้ไม่เก็บหมา แมว ก็กำลังได้รับผลของกรรมคือ ขณะที่เห็น ได้ยิน ผลของกรรมจึงมีทั้งเกิดจากกุศลและอกุศล

๒. ถ้าจิตเป็นอกุศล ยินดีในความเป็นสิ่งนั้นย่อมเกิดเป็นสิ่งนั้นได้ เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ดังข้อความในพระไตรปิฎก

[เล่มที่ 13] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 525

อรรถถามหาสุทัสสนสูตร

บทว่า ครหิตา ความว่า สเปกขกาลกิริยา อันพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระสาวกและบรรพชิตเหล่าอื่น ผู้เป็นพหูสูตติเตียนแล้ว. เพราะเหตุอะไร. เพราะกาลกิริยาที่มีความห่วงใย เป็นเหตุให้เกิดเป็นยักษ์ สุนัข แพะ โค กระบือ หนู ไก่ และนกเป็นต้น ในเรือนของตนเท่านั้น

๓. เป็นกุศลจิตได้แต่ยาก

๔. เข้าใจสิ่งที่ฟังมากหรือยัง ถ้าไม่สนทนาก็คิดว่าเข้าใจแล้ว ไม่ประมาทพระธรรมว่า เป็นเรื่องง่าย

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ