พระพุทธองค์จึงทรงเตือนให้พุทธบริษัทหมั่นเจริญกุศล

การได้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นเพราะชวนวิถีจิต สุดท้ายก่อนตายคือ ก่อนจุติจิต (จิตที่ทำกิจเคลื่อนจากภพชาติ) เป็นกุศลทำให้พ้นจากการเกิดในอบาย-ภูมิ เมื่อรู้อย่างนี้บางคนคงจะตั้งใจว่า เมื่อเวลาใกล้ตายจะทำให้จิตให้เป็นกุศล ซึ่งในความเป็นจริงกุศลจิตจะเกิดขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัยให้เกิด ไม่มีใครบังคับให้จิตเป็นกุศลได้ เพราะจิตเกิดขึ้นและดับไปอย่างรวดเร็วไม่ได้อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร ดังนั้น พระพุทธองค์จึงทรงเตือนให้พุทธบริษัทหมั่นเจริญกุศล เพราะกุศลเป็นเหตุให้ได้รับความสุข เมื่อหมั่นทำกุศลจนเป็นนิสัย โอกาสที่ชวนจิตสุดท้ายก่อนจุติ (ตาย) จะเป็นกุศลก็มีมากกว่าคนที่ประกอบแต่อกุศลกรรมเป็นนิจ ดังนั้น หากชวนจิตขณะสุดท้ายเป็นกุศล ก็จะเป็นเหตุให้ได้เกิดในสุคติภูมิ (ได้แก่ เกิดในมนุษย์โลก และสวรรค์ชั้นต่างๆ )

ในทางตรงข้าม ถ้าหากเราเป็นผู้ประมาท ประกอบอกุศลกรรมอยู่เสมอสะสมแต่อกุศลจิตจนเป็นอุปนิสัย โอกาสที่ชวนจิตสุดท้ายจะเป็นกุศลย่อมเป็นไปไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนั้นทุคติเป็นอันหวังได้ กล่าวคือ ย่อมไปเกิดในนรกภูมิ เปตวิสัย (ภูมิของเปรต) หรือ เดรัจฉานภูมิ