ไม่ควรวางใจ เพราะเห็นครู่เดียว [ชฏิลสูตร]

 
ไตรสรณคมน์
วันที่  16 พ.ย. 2550
หมายเลข  5552
อ่าน  1,148

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 452

๑. ชฏิลสูตร

ไม่ควรวางใจ เพราะเห็นครู่เดียว


Tag  ชฎิล  
  ความคิดเห็นที่ 1  
 
ครูโอ
วันที่ 16 พ.ย. 2550

ขอขอบพระคุณ คุณไตรสรณคมณ์ มากครับทำให้คิดถึงตัวเองได้ว่า...ยังรู้ความจริงของตัวเองเพียงผิวเผินแท้ๆ นับประสาอะไร...กับการจะไปรู้นิสัยใจคอของผู้อื่นทุกอย่างเป็นเพียงความคิด...แล้วผมก็ยังเป็นผู้ที่ประมาท คือ ยังเผินมากจริงๆ ที่ชอบไปตีความคิดของผู้อื่นด้วยความไม่รู้ความสำคัญตน ความหลงผิด ความพอใจ และอกุศลจิตต่างๆ ทั้งๆ ที่ปัญญาที่สะสมมาก็ยังไม่ประจักษ์แจ้งอะไรเลยสักอย่าง แสนจะทรามวัย...ตรงตามที่พระพุทธพจน์ทรงแสดงไว้ครับ

ขออนุโมทนาครับ

 
  ความคิดเห็นที่ 2  
 
แล้วเจอกัน
วันที่ 16 พ.ย. 2550

จะรู้จักคนไหนเป็นคนดีหรือคนไม่ดี คนนั้นต้องเป็นคนดีมีปัญญา คนไม่ดีย่อมไม่รู้

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เล่ม ๓ ภาค ๑ - หน้าที่ 185

ข้อความบางตอนจาก...

จูฬปุณณสูตร

พ. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ ข้อที่อสัตบุรุษจะพึงรู้จักอสัตบุรุษ ว่า ผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ นั่นไม่ใช่ฐานะ ไม่ใช่โอกาส ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ อสัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษว่า ผู้นี้เป็นสัตบุรุษไหมเล่า.

ภิ. ข้อนี้หามิได้เลย พระเจ้าข้า.

พ . ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ แม้ข้อที่อสัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษ ว่า ผู้นี้เป็นสัตบุรุษ นั่นก็ไม่ใช่ฐานะ ไม่ใช่โอกาส.

 
  ความคิดเห็นที่ 3  
 
แล้วเจอกัน
วันที่ 16 พ.ย. 2550

[๑๔๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษว่า ผู้นี้เป็น สัตบุรุษหรือไม่หนอ.

ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า รู้ พระเจ้าข้า.

พ. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ ข้อที่สัตบุรุษจะพึงรู้จักสัตบุรุษว่าผู้ นี้เป็นสัตบุรุษ นั้นเป็นฐานะที่มีได้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็สัตบุรุษจะพึงรู้จัก อสัตบุรุษว่า ผู้นี้เป็นอสัตบุรุษไหมเล่า.

ภิ. รู้ พระเจ้าข้า.

พ. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ถูกละ แม้ข้อที่สัตบุรุษจะพึงรู้จักอสัตบุรุษ ว่า ผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ นั้นก็เป็นฐานะที่มีได้. เตือนว่า...ควรมีเมตตากันนะ.....แต่ก็อนัตตา

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

 
  ความคิดเห็นที่ 4  
 
wannee.s
วันที่ 17 พ.ย. 2550

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 545

๔. จัมมสาฏกชาดก

อย่าไว้ใจสัตว์หน้าขน

[๕๙๔] แพะตัวนี้เป็นสัตว์ที่มีท่าทางงดงามดี ในที่เจริญใจ และมีศีลน่ารักใคร่ ย่อม เคารพนบนอบพราหมณ์ ผู้สมบูรณ์ด้วยชาติ และมนต์ทั้งหลาย นับได้ว่าเป็นแพะประ- เสริฐมียศศักดิ์.

[๕๙๕] ดูก่อนพราหมณ์ ท่านอย่าได้ไว้วางใจ แก่สัตว์ ๔ เท้า เพียงได้เห็นมันครู่เดียว มัน ต้องการจะชนให้ถนัด จึงย่อตัวลงจักชนให้ ถนัดถนี่.

[๕๙๖] กระดูกขาของพราหมณ์ก็หัก บริขารที่ หาบอยู่ก็พลัดตก สิ่งของของพราหมณ์ก็ แตกทำลายหมด พราหมณ์ประคองแขน ทั้งสองคร่ำครวญอยู่ว่า ช่วยด้วย แพะชน พรหมจารี.

[๕๙๗] ผู้ใดสรรเสริญคนที่ไม่ควรบูชา ผู้นั้นจะ ต้องถูกเขาห้ำหั่นนอนอยู่ เหมือนกับเราผู้มี ปัญญาทรามถูกแพะชนเอาจนตายในวันนี้.

จบ จัมมสาฏกชาดกที่ ๔

 
  ความคิดเห็นที่ 5  
 
panee.r
วันที่ 18 พ.ย. 2550

อนุโมทนาคุณครูโอที่ "ธรรม" พิจารณา ตนเองและผู้อื่นได้มากขึ้น

 
  ความคิดเห็นที่ 6  
 
orawan.c
วันที่ 18 พ.ย. 2550

ขออนุโมทนา และขอให้เจริญในธัมมยิ่งๆ ขึ้นนะเจ้า

 
  ความคิดเห็นที่ 7  
 
Sam
วันที่ 19 พ.ย. 2550

ขออนุโมทนา

 
  ความคิดเห็นที่ 8  
 
พุทธรักษา
วันที่ 19 พ.ย. 2550

ทั้งหมดเป็นเรื่องของปัญญา

ขออนุโมทนา

 
  ความคิดเห็นที่ 9  
 
chatchai.k
วันที่ 18 ต.ค. 2565

ขออนุโมทนาครับ

 
เขียนความคิดเห็น กรุณาเข้าระบบ