แม้แต่ความสุขในชีวิตก็เป็นสภาพธรรมที่ทุกข์

แม้แต่ความสุขในชีวิตก็เป็นสภาพธรรมที่ทุกข์ครับ เพราะว่าสังขารธรรมทั้งหลายไม่เที่ยง บีบคั้น แปรเปลี่ยน เกิดแล้วต้องดับ ไม่สามารถจะคงอยู่ได้นาน และที่สำคัญเห็นได้ยากยิ่ง ต้องเป็นปัญญาที่อบรมเจริญมาจนมีกำลังพอเท่านั้นจึงจะประจักษ์แจ้งแทงตลอดทุกข์ เห็นถึงความเป็นโทษภัย เกิดความสลด เบื่อหน่ายในความไม่มีสาระจริงๆ ของชีวิตได้ครับ