คุณของขันติ ๑

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก เล่ม ๙ ภาค ๓ - หน้าที่ 609
ทำความเสียหายด้วยธรรมใดและทำในที่ใด ธรรมเหล่านั้นแม้ทั้งหมดก็ดับไปในขณะนั้นเอง. บัดนี้ใครพึงทำความโกรธแก่ใคร. และใครผิดแก่ใครเพราะธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา พิจารณาดังนี้ควรเพิ่มพูนขันติสัมปทา ด้วยประการฉะนี้.

สัตว์อื่นไม่พึงข่มเหงสัตว์อื่น ไม่พึงปรารถนาทุกข์แก่กันและกัน เพราะความโกรธ หรือความแค้นใจ มารดาถนอมบุตรคนเดียวที่เกิดจากตน ด้วยชีวิตฉันใด พึงเจริญเมตตาให้มีในใจไม่มีประมาณในสัตว์ทั้งปวงฉันนั้น ฯลฯ

ขออนุโมทนา...ดิฉันเห็นคุณของขันติเมื่อดิฉันฟังธรรมบ่อยๆ เนืองๆ ใหม่ๆ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่ก็ฟังต่อมาเรื่อยๆ เพราะการได้ยินธรรมะย่อมดีกว่าการได้ยินเรื่องอกุศลทั้งปวง ระยะหลังสติเกิดบ่อยขึ้นเพราะมีความเข้าใจมากขึ้น ในชีวิตประจำวันบางครั้งก็รู้ความไวของจิตที่เกิดเป็นกุศลบ้างอกุศลบ้างตามกำลังที่สะสมมา เหมือนจะเลือกได้ (ถ้าไม่ได้ศึกษาธรรมะมา) แต่ก็ไม่ใช่เพราะธรรมะทั้งหลายเป็นอนัตตาเป็นไปตามเหตุปัจจัยจริงๆ เลือกไม่ได้จริงๆ แม้ขันติเองก็มิใช่จะให้เกิดขึ้นตามใจปรารถนา แต่เพราะสะสมขันติเห็นโทษภัยของความไม่อดทน โทสะที่รุนแรงจึงไม่เกิดบ่อย ถ้าสติเกิดด้วยจะเห็นอกุศลของตนเองมากขึ้นก็ขัดเกลาได้มากขึ้นตามลำดับ

ผู้มีความอดทนในการเจริญกุศลย่อมได้รับอานิสงส์ครับขออนุโมทนาครับ