คุณของขันติ ๒

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก เล่ม ๙ ภาค ๓ - หน้าที่ 610
เมื่อผู้ทำความผิดมีคุณ เราไม่ควรทำความโกรธในผู้มีคุณ. เมื่อไม่มีคุณควรแสดงความ สงสารเป็นพิเศษ.

พึงเป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ เป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่าย มีกิจน้อย ประพฤติสุจริต มีอินทรีย์สงบ มีปํญญารักษาตัว เป็นผู้ไม่คะนอง ไม่ติดในสกุลทั้งหลาย ไม่พึงทำกรรมที่คนอื่นติเตียน พึงเจริญไมตรีว่า ขอสัตว์ทั้งปวง จงอยู่เป็นสุข มีความเกษม มีตนถึงความสุขเถิด

ขันติเป็นตบะอย่างยิ่งครับขออนุโมทนาครับ