สภาพธรรมที่เกิดขึ้นในขณะที่รู้สึกเจ็บปวดทางกาย

อ้างอิง

คำถาม

3. กายทวารวิถีจิตที่รับอารมณ์ (ที่ทำให้รู้สึกเจ็บปวด) ในขณะนั้น (ตามข้อ 2.) มีเวทนาตามควร คือถ้าเป็นอกุศลวิปากจิตก็มีอุเบกขาเวทนา ส่วนชวนจิตที่เกิดอาจเป็นกุศลหรืออกุศล (ทั้งโลภะ โทสะหรือโมหะ) และมีเวทนาเป็นอุเบกขา โทมนัสหรือโสมนัสก็ได้ ถูกหรือผิดครับ? ช่วยอธิบายด้วยครับ

คำตอบจากท่านคือ

๓. กายทวารวิถีต้องแยกเป็นแต่ละขณะจิต เช่น อาวัชชนะเวทนาเป็นอุเบกขากายวิญญาน เวทนาเป็นสุขหรือทุกข์ สัมปฏิจฉันนะ เวทนาเป็นอุเบกขา สันตีรณะเวทนาเป็นอุเบกขาหรือโสมนัส โวฏฐัพพนะ เวทนาเป็นอุเบกขา ชวนะ เวทนาเป็นโสมนัส โทมนัส หรืออุเบกขา ตทาลัมพนะ เวทนาเป็นอุบกขาหรือโสมนัส

ผมมีคำถามเพิ่มเติมดังนี้ครับ ขณะที่รู้สึกเจ็บปวด อารมณ์ในขณะนั้นน่าจะเป็นอนิฏฐารมณ์ ดังนั้น กายวิญญาณเวทนาควรจะเป็นทุกข์อย่างเดียว ทำไมจึงเป็น สุขได้ และสันตีรณเวทนาน่าจะเป็นอุเบกขาเท่านั้น ทำไมจึงเป็น โสมนัสได้ด้วยครับ

ขอบพระคุณครับ และขออนุโมทนากับคณะผู้ดำเนินการทุกท่านครับ