ต้องไม่มีตัวเราในการศึกษาธรรมะใช่ไหม

ถ้าพูดว่าไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่เรา ก็เป็นแต่เพียงความคิด เพราะว่า ขณะนั้นปัญญายังไม่ได้ประจักษ์แจ้งลักษณะของสภาพธรรมที่ไม่ใช่เรา สภาพธรรมที่ไม่ใช่เรา คือสภาพธรรมที่เป็นรูปธรรมก็เป็นรูปธรรม สภาพธรรมที่เป็นนามธรรมก็เป็นนามธรรม

ถ้าปัญญาสามารถที่จะรู้ลักษณะของนามธรรม และรูปธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนี้ถูกต้อง แยกขาดจากกันก็จะค่อยๆ ละความเป็นเรา จนกว่าจะดับหมดเมื่อเป็นโสตาปัตติมัคคจิต เกิดขึ้นรู้แจ้งนิพพาน จึงสามารถที่จะดับความสงสัย ความไม่รู้ ความเห็นผิดในลักษณะของสภาพธรรมได้