ผู้ที่ปรารถนาดีที่สุด

ผมมีความคิดเห็นว่า พระพุทธเจ้าคือผู้ที่ปรารถนาดีที่สุดต่อสัตว์โลก ทรงรู้ด้วยพระญาณหลังจากตรัสรู้แล้วว่า ผู้ใดพร้อมที่จะรับฟังพระธรรมและมีปัญญาสั่งสมมาที่จะเข้าใจและเห็นสภาพธรรมตามความเป็นจริง นั่นคือเหตุผลที่ทรงเสด็จไปโปรดสัตว์โลกตลอด 45 พรรษา และเนื่องจากทรงรู้ว่ามีเวลาจำกัดก่อนที่จะอันตรธานหลังจุติจิต จึงมีความเพียรและความเมตตาอย่างหาที่สุดไม่ได้ในการแสดงธรรม

เมื่อเปรียบเทียบกับผู้คนในยุคปัจจุบัน แม้ว่าท่านอาจารย์พยายามที่จะอธิบายความจริงที่ทรงตรัสรู้อันแสนยากลำบาก ซึ่งในขณะนั้นต้องมีความเมตตาและความเพียรเป็นอย่างมากที่จะอดทนต่อความไม่รู้ ที่เกิดจากโลภะ และโทสะที่สะสมมา ของผู้รับฟังธรรมทั้งหลาย

บางท่านเมื่อฟังแล้ว ก็ยังคัดค้านอยู่ในใจ บางท่านก็ออกมาทางวาจาในการโต้เถียง และไม่ยอมละมิจฉาทิฏฐิสักที อุปนิสัยสะสมในทางที่เห็นผิดนั้นช่างน่ากลัวจริงๆ ซึ่งก็บังคับบัญชาไม่ได้ จนกว่าจะมีเหตุปัจจัยที่เพียงพอและเหมาะสมในการละคลายความเห็นผิดที่ฝังแน่นนั้น ดังนั้น ผู้ที่ปรารถนาดีที่สุดก็คือ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า และผู้ทรงปัญญาจริงๆ ที่มีเมตตาจิตในการสั่งสอนอบรมให้ผู้อื่นสะสมความเห็นถูก จนปัญญาเจริญขึ้นเรื่อยๆ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่าน