รับประทานอาหาร เพื่ออะไร

นี่คือ ทุกข์ของสังขาร เพราะว่า เมื่อมีนามธรรมและรูปธรรมแล้ว ที่จะดำรงอยู่โดยปราศจากอาหารนั้นเป็นไปไม่ได้เลย เมื่อมีกรรมก็มีรูปซึ่งเกิดเพราะกรรม เมื่อมีจิตก็มีรูปซึ่งเกิดเพราะจิต และภายในร่างกายซึ่งมีอุตุ คือ รูปเย็นร้อนนั้น ก็ต้องมีรูปซึ่งเกิดเพราะอุตุด้วย แต่กระนั้นก็ไม่สามารถที่จะดำรงชีวิตอยู่ได้เพียงด้วยรูปที่เกิดเพราะกรรม รูปที่เกิดเพราะจิต และรูปที่เกิดเพราะอุตุ จำเป็นที่จะต้องอาศัยรูปที่เกิดเพราะอาหารด้วย

พระผู้มีพระภาค ฯ ทรงแสดงไว้โดยละเอียดว่า อาหารเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสัตวโลกแล้วแต่ว่าจะเกิดในภพภูมิไหน ถ้าเกิดในภูมิมนุษย์ ภูมิสัตว์ดิรัจฉาน ก็ต้องอาศัยอาหารหยาบซึ่งได้แก่ กพฬิงการาหาร คือ อาหารที่เป็นคำๆ