ทราบได้อย่างไรว่า เราเข้าใจธรรมะจริงๆ และปฎิบัติถูกต้อง

รู้ได้โดยการประพฤติปฎิบัติ ถ้าเราปฎิบัติผิด ในที่สุดเราก็จะรู้ว่าข้อปฎิบัตินั้น ไม่ได้ทำให้เข้าใจถูกในสภาพธรรมในชีวิตประจำวัน เมื่อได้ฟังพระธรรมจากสัตบุรุษแล้ว ก็ควรพิจารณา เราไม่ควรเชื่อผู้สอนธรรมแก่เราอย่างงมงาย แต่ควรที่จะตรวจสอบ สิ่งที่ได้ยินได้ฟังกับพระไตรปิฎก และพิจารณาโดยรอบคอบ เพื่อพิสูจน์สัจธรรม การพิสูจน์สัจธรรม ก็คือ การปฎิบัติธรรมนั่นเอง

ฉะนั้น การปฎิบัติตามพระธรรม นั่นคือ การเจริญมรรคมีองค์ ๘ ด้วยการมีสติระลึกรู้สภาพธรรมที่ปรากฏทางทวาร ๖ เราสามารถพิสูจน์ ได้ว่าสภาพธรรมเหล่านี้เป็นเพียงนามธรรม และรูปธรรมที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยจริงหรือไม่ เราพิสูจน์ได้ว่า สภาพธรรมเหล่านั้น ไม่เที่ยงหรือเที่ยง เป็นทุกข์หรือเป็นสุข ไม่ใช่ตัวตนหรือเป็นตัวตน ด้วยการประพฤติปฎิบัติ เราจึงจะมีศรัทธาในพระธรรมมั่นคงขึ้น เราจะมีศรัทธาเพิ่มขึ้นเมื่อปัญญาประจักษ์ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมในชีวิตประจำวัน และเราจะยึดมั่นในตัวตนน้อยลง