นักศึกษาแพทย์ทำการทดลองกับสัตว์

เป็นนักศึกษาแพทย์ทำการทดลองทางวิทยาศาสตร์ ที่ทำให้สัตว์เสียชีวิต จะเป็นปาณาติบาต หรือไม่

เมื่อยังไม่ได้ศึกษาธรรม หรือตอนที่ยังเป็นเด็ก คงไม่มีใครเลยที่ไม่ฆ่าสัตว์ เมื่อมีโมหะความไม่รู้ ก็เป็นปัจจัยให้เกิดโลภะบ้าง โทสะบ้าง เป็นธรรมดา บางอาชีพก็เป็นสัมมาชีพ และบางอาชีพก็เป็นมิจฉาชีพ ไม่มีใครอยากจะทำไม่ดี แต่เมื่อยังไม่ได้ดับเหตุที่ทำให้ล่วงศีล ก็ย่อมล่วงศีลบ้างในบางครั้ง ผู้ที่จะรักษาศีลห้าได้สมบูรณ์จริงๆ นั้นต้องเป็นพระอริยบุคคลขั้นพระโสดาบันบุคคลขึ้นไป แต่ถึงแม้ว่ายังไม่ใช่พระโสดาบันบุคคล ก็มีหลายท่านทั้งในอดีตกาลและในปัจจุบันนี้และต่อไปในอนาคตด้วย ที่มีศรัทธาและมีเจตนาวิรัติทุจริต ไม่เบียดเบียน ไม่ทำร้าย ไม่ทำอันตรายต่อบุคคลอื่นตามปัจจัยที่ได้สะสมมา

ฉะนั้น จึงมีบุคคลที่ละอาคารบ้านเรือนเป็นบรรพชิต แม้ว่าไม่ได้บรรลุอริยสัจจธรรมเป็นพระอริยบุคคล แต่ก็มีเจตนาที่จะขัดเกลา และรักษาศีลได้มากกว่าเพียงห้าข้อ การที่แต่ละบุคคลมีอัธยาศัยมีความโน้มเอียงที่จะกระทำสิ่งใด ก็ย่อมทำตามปัจจัยที่ได้สะสมมา และย่อมล่วงศีลบ้างบางครั้ง ตราบที่ยังไม่เป็นพระอริยบุคคล

แต่ว่าผู้ที่เป็นนักศึกษาแพทย์ ก็คงจะฆ่าสัตว์ทำลายสัตว์เพื่อประโยชน์ ไม่เหมือนพวกมิจฉาชีพ ที่ทำอันตรายทั้งคนและสัตว์โดยที่ไม่ได้เป็นประโยชน์กับบุคคลอื่นๆ เลย เมื่อยังไม่ใช่พระอริยเจ้า และสะสมอบรมในทางที่จะศึกษาวิชานี้ก็ประพฤติในทางการศึกษา แต่ต้องทราบว่าขณะที่ฆ่าสัตว์นั้นเป็นปาณาติบาต เป็นอกุศลกรรม ไม่ว่าใครกระทำ ไม่ว่าพระมหากษัตริย์กระทำ นักศึกษาแพทย์กระทำ ไม่ว่าโจร หรือบรรพชิตกระทำ ก็เป็นอกุศลกรรม

ฉะนั้นทุกคนจึงควรเจริญกุศลทุกทางมากๆ ด้วย อย่าละเลยการเจริญกุศล ดังนั้นถ้าเป็นนักศึกษาแพทย์ และได้เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตก็ควรเจริญกุศลมากๆ โดยเฉพาะควรเจริญกุศลที่ทำให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมเป็นพระอริยบุคคล ซึ่งทำให้ไม่ต้องเกิดในอบายภูมิอีกเลย เพราะถ้าไม่ใช่พระอริยบุคคล ก็ยังมีโอกาสได้รับผลของอกุศลกรรม ที่ทำให้เกิดในอบายภูมิได้