คำว่า สวรรค์ เป็นบุคคลาธิษฐาน หรือก็มีจริง

พระผู้มีพระภาคทรงแสดงพระธรรม ทั้งปรมัตถธรรม และ บัญญัติ

ปรมัตถธรรมเป็นธรรมที่มีจริง พระผู้มีพระภาคฯ ได้ทรงบัญญัติคำ เพื่อให้เข้าใจลักษณะของปรมัตถธรรม เมื่อทรงแสดงปรมัตถธรรมโดยบัญญัติ จึงเป็นบุคคลาธิษฐาน เช่น สวรรค์เป็นสถานที่ที่มีจริงๆ เช่นเดียวกับที่โลกนี้ก็เป็นโลกๆ หนึ่ง เมื่อเกิดในโลกนี้ก็รู้ว่าโลกนี้มีจริง เมื่อยังอยู่ในโลกนี้ ก็ยังไม่เห็นนรก สวรรค์

แต่เมื่อตายไปแล้วเกิดในนรกหรือสวรรค์ เมื่อนั้นก็จะรู้ว่านรก หรือสวรรค์ก็มีจริง เช่นเดียวกับที่โลกนี้มีจริงในขณะนี้ เมื่อได้กระทำความดีสมควรแก่การเกิดในสวรรค์ขั้นนั้น กรรมนั้นก็ให้ผล ทำให้เกิดในสวรรค์ขั้นนั้น เมื่อนั้นก็จะรู้ว่าสวรรค์ก็คือ โลกๆ หนึ่งเหมือนโลกนี้ แต่ว่ารูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ประณีตกว่าโลกนี้จึงชื่อว่าสวรรค์

สำหรับโลกอื่นๆ เช่น รูปพรหมโลก และอรูปพรหมโลก ก็เช่นเดียวกัน คือ ต้องมีเหตุที่ควรแก่การที่จะให้เกิดในโลกนั้นๆ ได้