เมื่อรู้แล้ว ก็ละความไม่รู้ทีละน้อย ๆ คือ ละอวิชชา

ขออนุโมทนาค่ะ ธรรมะเห็นยาก รู้ยาก แต่ก็สามารถรู้ได้ เห็นได้ด้วยการเจริญปัญญา คือ การเจริญสติเป็นปรกติ อดทนที่จะค่อยๆ รู้จักธรรมะทีละนิดทีละหน่อย ไม่ใจร้อนคืออยากรู้แจ้งสภาพธรรมอย่างรวดเร็ว จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อกิเลสเต็มเพียบตั้งแต่ลืมตา บางวันสติไม่เกิดเลย กุศลเก่าทำไว้ค่อนข้างดีที่ว่าการฟังธรรมในแต่ละวัน ไม่ถูกขัดขวางหรือรบกวนจากคนข้างเคียง จึงเปิดธรรมะได้ทั้งวัน ได้ยินบ้าง ไม่ได้ยินบ้างสะสมไป ไม่ได้หวังให้สติเกิดจากการเปิดเสียงธรรมะทั้งวัน แต่เป็นการตอกซ้ำย้ำเตือนในเรื่องของสภาพธรรมแต่ละอย่าง เพราะความรู้ที่ได้จากการฟังที่เข้าใจขึ้นๆ เป็นปัญญา ในทางตรงข้ามเมื่อรู้แล้วก็ละความไม่รู้ทีละน้อยๆ เช่นกันคือละอวิชชา