สุวรรณหังสชาดก .. โลภมาก ลาภหาย

 
เจตสิก
วันที่  29 ธ.ค. 2550
หมายเลข  6732
อ่าน  3,745

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เอกนิบาตชาดก เล่ม ๓ ภาค ๒

สุวรรณหังสชาดก

โลภมากลาภหาย [๑๓๖] "บุคคลได้สิ่งใด ควรยินดีด้วยสิ่งนั้น เพราะความโลภเกินประมาณ ชั่วแท้ นาง- พราหมณี จับพระยาหงส์เสียแล้ว จึงเสื่อมจาก ทอง" ดังนี้.


  ความคิดเห็นที่ 1  
 
wannee.s
วันที่ 29 ธ.ค. 2550

โลภะมีโทษน้อย คลายช้า

โทสะมีโทษมาก คลายเร็ว

โมหะมีโทษมาก คลายช้า

 
  ความคิดเห็นที่ 2  
 
แล้วเจอกัน
วันที่ 29 ธ.ค. 2550

เป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ ควรเป็นผู้สันโดษ ขออนุโมทนาครับ

 
  ความคิดเห็นที่ 3  
 
saifon.p
วันที่ 30 ธ.ค. 2550
น้อมพิจารณา ตามมีตามได้ ก็เบาใจ
 
  ความคิดเห็นที่ 4  
 
pornpaon
วันที่ 1 ม.ค. 2551
คนรู้จักพอ ถึงมีน้อยก็ว่ามีมากคนอิ่มไม่เป็น แม้นมีมากแล้วก็ทำเสมือนหนึ่งว่าไม่มีขออนุโมทนาค่ะ
 
  ความคิดเห็นที่ 5  
 
ทศพล.com
วันที่ 3 ม.ค. 2551

คนเรานั้นต้องรู้จักพอ เท่าไร เท่านั้น เมื่อไร เมื่อนั้น เป็นผู้ตรงต่อตนเอง และจริงใจ

 
เขียนความคิดเห็น กรุณาเข้าระบบ