เทวทูตสูตร .. ความโหดร้ายของนายนิรยบาล
พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เล่ม ๓ ภาค ๒ - หน้า 199
ข้อความตอนหนึ่งจาก ... เทวทูตสูตร
[๕๒๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหล่านายนิรยบาลพากันเอาเบ็ดเกี่ยว สัตว์นั้น ขึ้นวางบนบก แล้วกล่าวอย่างนี้ว่า ดูก่อนพ่อมหาจำเริญ เจ้าต้องการ อะไร สัตว์นั้นบอกอย่างนี้ว่า ข้าพเจ้าหิว เจ้าข้า เหล่านายนิรยบาลจึงเอา ขอเหล็กร้อนมีไฟติดทั่ว ลุกโพลง โชติช่วง เปิดปากออก แล้วใส่ก้อนโลหะ ร้อนมีไฟติดทั่ว ลุกโพลง โชติช่วง เข้าในปาก ก้อนโลหะนั้นจะไหม้ริมฝีปาก บ้าง ปากบ้าง คอบ้าง ท้องบ้าง ของสัตว์นั้น พาเอาไส้ใหญ่บ้าง ไส้น้อยบ้าง ออกมาทางส่วนเบื้องล่าง สัตว์นั้นย่อมเสวยเวทนาอันเป็นทุกข์กล้า เจ็บแสบ อยู่ ณ ที่นั้น และยังไม่ตายตราบเท่าบาปกรรมนั้นยังไม่สิ้นสุด.
ไม่มีกำลังใดเสมอด้วยกำลังของกรรม ผลของการทำชั่ว ล่วงอกุศลกรรมบถ 10 ทำให้ตกนรก ได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัส สงสารจังเลยค่ะ
หากเราได้ระลึกถึงพระธรรมที่ทรงแสดงถึงความทารุณโหดร้ายที่สัตว์นรกได้รับในอบายภูมิเพราะผลของอกุศลกรรม แล้วนึกถึงทุกขเวทนาทางกาย ที่ได้รับเวลาป่วย ประสบอุบัติเหตุเพราะผลของอกุศลวิบากนั้น เทียบกันแล้วก็ยังนับว่า... ไม่ถึงแม้แต่ เสี้ยวหนึ่งของความเจ็บปวดทรมานที่จะได้รับในนรกเลย นี่คือ ภัยอันหนึ่งของวัฏฏะ ครับ ตราบใดที่หลังคาของโลกยังไม่เปิดออกด้วยโลกุตตรปัญญา ผู้มืดบอดด้วย อวิชชาก็จะต้องเวียนเกิดเวียนตายไปในภพภูมิแห่งทุกข์...ชาติแล้วชาติเล่า..ไม่สิ้นสุด
ครับขออนุโมทนาครับ
