เกิด แก่ เจ็บ ตาย ๑๕ - เมาชีวิต ลืมความตาย
เมาชีวิต ลืมความตาย
คนที่มีเวลาว่างมาก มักชอบคิดแต่ความไม่ดีของผู้อื่น
การทะเลาะ การวิวาท ความร่ำไร ความโศกเศร้าอันเกิดแต่สัตว์และสังขารอันเป็นที่รัก มาพร้อมกับความตระหนี่ความเสียดาย ความเห็นแก่ตัว
ทุกข์เพราะความรัก ชื่อว่าทุกข์นี้มีสิ่งที่น่ารักเป็นเหตุ สิ่งที่น่ารักมีประมาณเพียงใด ทุกข์ก็มีประมาณเพียงนั้น ความรักในสามี ภรรยา บุตรและญาติ เหมือนพุ่มไม้ไผ่มีหนามมาก รกยุ่งเกี่ยวคล้องกันพันกันฉันใด ตัณหา ราคะ สราคะ ความกระหยิ่ม ความยินดี ความเพลิน ความกำหนัด ด้วยอำนาจความเพลิน ความกำหนัดแห่งจิต ความปรารถนา ความหลงความติดข้อง ความจม ความหวั่นไหว ความลวง ตัณหาอันให้สัตว์เกิด ตัณหาอันให้เกี่ยวข้องไว้ในทุกข์ เย็บไว้ ตัณหาดั่งข่าย ตัณหาดังแม่น้ำ ตัณหาเกาะเกี่ยวในอารมณ์ต่างๆ ความรัก ความสนิทสนม ความเพ่ง ความผูกพัน ความหวัง กิริยาที่หวัง ความเป็นผู้หวังในลาภ ทรัพย์ บุตร ชีวิต ความดี ความชอบ ความโลภมาก ความทะเยอทะยานเป็นกิเลสอันถือมั่น กั้น บัง ปิด ผูกไว้ในความหม่นหมอง ความปรารถนาต่างๆ นั่นคือ ความรัก บ่วงมาร เบ็ดมาร อำนาจมาร เมาชีวิตลืมความตาย
ขอเชิญคลิกอ่านตอนต่อไป ๐๑ - ๑๙
เกิด แก่ เจ็บ ตาย -- ไม่มีผู้ใดรู้ได้ว่า พรุ่งนี้อาจจากโลกนี้ไป --
คลิกดาวน์โหลดหนังสือ -->
