เกิด แก่ เจ็บ ตาย ๑๖ - โทษภัยของความรัก
โทษภัยของความรัก
ความรัก เมื่อผิดหวัง แม้จะไม่ผิดศีลธรรมก็ทำให้เกิดความเกลียดชัง อาฆาตพยาบาทถึงขนาดฆ่าให้ตายไปได้ ถ้าเบาลงทำให้เกิดหึงหวง ห่วงใย เกิดโทสะ เมื่อไม่ได้ดังปรารถนาก็อาฆาต มาดร้าย น้อยใจ เสียใจ เสียดาย อิจฉา ริษยา เชือดเฉือนเผ็ดร้อน เผาผลาญ ตามอกุศลเจตนาที่คิดปรุงแต่งไปต่างๆ นานา ร้อนใจ วุ่นวายใจ คิดทำลาย ทำร้ายผู้อื่นและตนเอง โดยถือสิทธิ์เป็นเจ้าของเฉพาะตน เมื่อรักมากแล้วผิดหวังก็มีทุกข์มาก ความเสียใจ น้อยใจ โหยหา ทำลายสุขภาพร่างกาย ทำให้โง่ขาดสติ ไม่มีปัญญา แก้ปัญหาไม่ได้ ทำให้ขาดความเจริญก้าวหน้า คิดแต่ความโดดเดี่ยวอ้างว้าง ร้องไห้ รำพันคิดแต่ความดีของตนและความไม่ดีของผู้อื่นเท่านั้นเสมอๆ บ่อยๆ ความรักทำให้เห็นแก่ตัว สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นที่พบเห็น เคียดแค้นบุคคลที่มาเกี่ยวข้อง เกี่ยวพันกับคนที่ตนรักเกิดจิตวิปริต สร้างความวิปลาส เพราะถ้อยคำที่ทำให้เจ็บช้ำใจ ทำให้เกิดภาพหลอนที่เกี่ยวข้องกับผู้อื่นต่างๆ นานา ผิดๆ ถูกๆ จิตใจใฝ่ต่ำ คิดทำร้ายตัวเองและผู้อื่นอยู่เสมอ กล่าววาจาไม่สุภาพ รอคอยรับความทารุณจิตใจ (กิเลสของตัวเอง)
ภัยของความรัก ด้วยตัณหา มานะ ความชอบใจ ความสนิทสนม จิตผูกพันในสามี ภรรยา บุตร และญาติมิตรคนใช้ สัตว์ต่างๆ ไร่นา บ้านเรือน ที่ดินด้วยยึดถือว่าเป็นของเรา จึงเกิดการทะเลาะแก่งแย่งชิงดี สามารถประพฤติทุจริต ทางกายวาจา ใจ ผิดศีลได้ทุกข้อ มีอคติต่างๆ ทำทารุณผู้อื่นต่างๆ นานา ทำกรรมลามกต่างๆ แก้แค้นหรือประชด โดยทำสิ่งที่จะทำให้ตัวเองเลวร้ายต่างๆ ตีโพยตีพาย โวยวาย ที่ไม่ได้ดังความปรารถนา เมื่อไม่สมหวังในความรักจะแสดงอาการน่าเกลียดน่ากลัว หูตาแดงหมดความกลัว ตามกำลังของกิเลสที่แต่ละคนสะสมมา การรำพันบ่นเพ้อด้วยความทุกข์โศกที่บีบคั้นนั้น มากน้อยตามความต่างกันของนิสัย ความเศร้าโศกเกิดเพราะอารมณ์อันเป็นที่รักนั้นๆ
เมื่อเห็นโทษภัยของความรัก ก็ควรมีเมตตา ความเป็นมิตร อุปการะ เอื้อเฟื้อเกื้อกูล เผื่อแผ่ปรารถนาดีต่อกันและกัน
ขอเชิญคลิกอ่านตอนต่อไป ๐๑ - ๑๙
เกิด แก่ เจ็บ ตาย -- ไม่มีผู้ใดรู้ได้ว่า พรุ่งนี้อาจจากโลกนี้ไป
คลิกดาวน์โหลดหนังสือ -->
