เกิด แก่ เจ็บ ตาย ๑๗ - มีเมตตาต่อผู้ประทุษร้าย

มีเมตตาต่อผู้ประทุษร้าย

เราจะไม่ประทุษร้าย แม้ผู้เป็นข้าศึกของเราและผู้ที่หวังร้ายต่อเรา ผู้ใดหวังร้าย ก็เป็นอกุศลของเขาไม่ใช่ของเรา ผู้ไม่รับความชั่วของผู้อื่น คือผู้ชนะกิเลสของตนเองได้ ยอมรับสภาพธรรมทุกอย่างพร้อมกับให้อภัยได้เสมอ ก็จะมีแต่ความสุข

ทนความชั่วความว่าร้ายของผู้อื่นด้วยความเบิกบาน มีเมตตาในผู้นั้น ระลึกถึงความดีของเขาที่มีบ้าง ให้อภัยและสงสารที่เขานั่นเองจะได้รับผลกรรมที่เขากระทำนั้น สัตว์แสดงความไม่ดีออกมาตรงๆ แต่คนเรามีการซ่อนเร้น ปกปิดคิดลึก แสร้งทำเป็นไม่รู้ จิตไม่ผ่องใส ใครจะรู้ แต่เมื่อมีสติก็จะรู้ได้ว่าเป็นกิเลสซึ่งตนเองเท่านั้นรู้ได้ และสอนใจตนเอง มิฉะนั้น กิเลสนั้นก็จะสะสมเป็นอุปนิสัยหนาแน่นขึ้น

ถ้าเป็นผู้อดทนและระงับความโกรธได้บ่อยๆ ด้วยการมีสติ มีเมตตาต่อผู้ประทุษร้ายหรือล่วงเกินต่อท่าน ภายหลังก็จะเป็นผู้ที่โกรธไม่ง่ายเหมือนบุคคลอื่น

ขอเชิญคลิกอ่านตอนต่อไป ๐๑ - ๑๙

เกิด แก่ เจ็บ ตาย.. ไม่มีผู้ใดรู้ได้ว่า พรุ่งนี้อาจจากโลกนี้ไป

คลิกดาวน์โหลดหนังสือ -->

เกิด แก่ เจ็บ ตาย