ขอคำแนะนำด้วยค่ะ - คนต้องการความสงบ นิ่ง จึงไปนั่งสมาธิ
ขอกราบบูชาคุณพระรัตนตรัย
ขอรบกวนถามว่า โดยทั่วไป คนต้องการความสงบ นิ่ง จึงไปนั่งสมาธิ (ซึ่งไม่ใช่ทางที่ถูกต้อง) แต่ความสงบ นิ่ง ที่แท้จริงเป็นอย่างไรคะ?
ขอขอบคุณและขออนุโมทนาค่ะ
ความสงบที่แท้จริงหมายถึงความสงบจากอกุศล ซึ่งมีหลายระดับ คือ
๑. ชั่วขณะ ขณะที่กุศลจิตเกิดขึ้น เป็นไปในทาน ศีล ภาวนา
๒. ระดับฌานจิต คือสามารถระงับนิวรณ์ได้จิตสงบเป็นวัน หรือหลายวันก็ได้
๓. ดับเป็นสมุทเฉท ไม่เกิดขึ้นอีกเลย ด้วยปัญญาขั้นอริยมรรค
ความสงบที่เป็นกุศล ขั้น ฌานจิต แม้พระผู้มีพระภาคไม่มาตรัสรู้แสดงธรรม ก็มีผู้ทำได้ถึงอรูปฌาน ขั้นสูงสุด คือ เน - วะ - สัญญา - นา - สัญญา - ยะ - ตะ - นะ - ฌาน แต่เบื้องต้น ผู้นั้นต้องแยกระหว่าง กุศลจิต และอกุศลจิต ในชีวิตประจำวันได้ ถึงกระนั้น อรูปฌานกุศลขั้นสูงสุดก็ไม่สามารถดับกิเลสได้เด็ดขาด (เป็นเพียงข่มไว้ เท่านั้น) ไม่เหมือนวิปัสสนาปัญญา (มรรคมีองค์ ๘) ที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้และทรง แสดงที่ดับกิเลสได้เป็นสมุจเฉทเด็ดขาด เป็นพระอรหันต์ ดับภพ ดับชาติ ไม่ต้องเกิด อีกเลย
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
สงบ นิ่งโดยทั่วไปเข้าใจกันหมายถึงสมาธิที่จดจ้องอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แต่เมื่อเข้าใจถูก ย่อมทราบว่า สมาธินั้นเกิดได้ทั้งกุศลและอกุศล การจดจ้อง ตั้งมั่นจึงไม่ใช่เครื่อง ตัดสินว่าเป็นความสงบ เพราะหากเป็นสมาธิที่เกิดกับอกุศลแม้จะตั้งมั่นกับสิ่งหนึ่งสิ่งใด ก็ไม่สงบเพราะเป็นอกุศล ความสงบจึงต้องเป็นการสงบจากกิเลสนั่นเองครับ
ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
ขอกราบบูชาคุณพระรัตนตรัย
นั่นย่อมแสดงว่า คนส่วนใหญ่จะพบกับความสงบได้เพียงช่วงที่จิตเป็นกุศลเพียง ช่วงนิดเดียวเท่านั้นซิคะ เพราะกุศลและอกุศลเกิดสลับกันเร็วมากจนบางทีนึกไม่ถึง และทุกคนก็มีอกุศลเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว
ด้วยความขอบคุณและขออนุโมทนาค่ะ
ถูกแล้วครับ
สำหรับผู้ที่ยังไม่ฌานจิต ไม่มีมรรคจิตเกิดขึ้น ในชีวิตประจำวันจะมีความสงบเกิดขึ้น เพียงชั่วขณะที่เป็นกุศลจิตเท่านั้น
