นิทานชาดกเป็นแค่นิทานไม่ใช่เหรอครับ
คำว่า "นิทาน" ภาษาบาลี คือออกเสียงว่า นิทานะ มีความหมายที่ต่างจากภาษาไทยในอรรถกถาทั้งหลายได้อธิบายความหมายนิทานไว้คือหมายถึง เป็นเค้ามูล ต้นเหตุ แดนเกิดของธรรม หรือเรื่องที่เกิดขึ้น เป็นต้น เช่น คำว่า สาวัตถีนิทาน หมายความว่า เรื่องเกิดขึ้นที่พระนครสาวัตถี เพราะฉะนั้น ชาดกทั้งหลายเป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีตชาติ แต่ไม่มีใครทราบ พระพุทธองค์จึงเล่าเหตุการณ์ในอดีตระหว่างภพที่ปกปิดให้สาวกได้รู้ได้ฟังว่า พระองค์เคยบำเพ็ญบารมีมาอย่างไร จึงได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระสาวกที่ท่านได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ แล้วท่านก็ได้เล่าอดีตประวัติของท่านว่าชาติก่อนๆ ท่านได้ทำความดีอะไรมาบ้างจึงเป็นเหตุให้ชาตินี้ ท่านได้สมบัติต่างๆ เพราะฉะนั้น ตามหลักธรรมที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้ในพระไตรปิฎก คือ กรรม วิบาก มีจริง การเวียนว่ายตายเกิดมีจริง ชาดกต่างๆ เป็นเรื่องมีเกิดขึ้นจริงๆ
ในสังสารวัฎที่ยาวนาน ในพระไตรปิฎกแสดงไว้ว่า เราเคยเป็นมาแล้วทุกอย่าง เคยเกิดเป็นคนรวย คนจน เกิดในอบายภูมิ ๔ เกิดเป็นเทวดา เป็นต้น ถ้าเราอยากเกิดที่ดีเราต้องทำความดี มีศีล ๕ เป็นต้น แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังอยู่ในวัฏฏะ พระพุทธเจ้าแสดงไว้ว่าการเกิดเป็นทุกข์ เราก็ต้องอบรมปัญญาด้วยการศึกษาธรรมะ ฟัง อ่าน พิจารณา จนกว่าจะหมดกิเลส ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกเลย
