จิตตสังเขปบทที่ ๔...เป็นโทษแต่ไม่รู้ ทำอย่างไรดี

จิตสังเขปบทที่ ๔

เมื่อเห็นแล้วเกิดโลภะ ยินดีพอใจในรูปารมณ์ที่กำลังปรากฏ ดูเหมือนไม่เป็นโทษ เพราะดูเป็นแต่เพียงความพอใจธรรมดาๆ แต่ให้รู้ว่าแม้โลภะธรรมดาๆ ขณะนั้นก็เป็นธรรมที่เป็นโทษให้ผลเป็นทุกข์โดยค่อยๆ สะสมทุกข์ขึ้นทีละเล็กละน้อย ไม่ว่าทุกข์จะปรากฏทันที ที่มีโลภะความพอใจเพียงเล็กน้อยแต่เมื่อใดโลภะ ความพอใจมีกำลังมากถึงขั้นเป็นนิวรณธรรมกลุ้มรุมจิต ขณะนั้นลักษณะอาการของสภาพธรรมที่หนัก เพราะเป็นอกุศลกระสับกระส่ายไม่สงบก็ปรากฏ ฉะนั้น จะเห็นได้ว่า ตั้งแต่ตื่นจนถึงหลับนั้นชวนวิถีสั่งสมสันดานที่เป็นกุศลมากหรือเป็นอกุศลมาก

แล้วจะทำอย่างไรดี ทุกท่านกำลังกินยาพิษ ถ้ารู้ก็ควรแสวงหายาที่จะแก้ยาพิษ ถ้าไม่รู้ก็ยังคงกินยาพิษ สะสมยาพิษ ซึ่งย่อมให้ผลเป็นโทษภัยทีละเล็กทีละน้อยเรื่อยๆ

ยาที่จะแก้พิษนั้นมีขนานเดียวเท่านั้น คือ อบรมเจริญสติปัฏฐานขณะใดสติปัฏฐานไม่เกิด ไม่มีหนทางที่จะพ้นจากการสะสมของอกุศล เพราะกุศลอื่นๆ ก็เกิดน้อย เมื่ออบรมเจริญสติปัฏฐาน สติปัฏฐานก็เกิดแทนอกุศลได้เพราะโวฏฐัพพนวิถีจิตเป็นอนันตรปัจจัย กระทำทางให้กุศลเกิด ตามการสะสมกุศลจิตก็เกิดพร้อมด้วยสติที่ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏได้

ดาวน์โหลดหนังสือ --> ปรมัตถธรรมสังเขป