ความเข้าใจสภาพธรรม ๑๓ - ตีนเป็ดไม่ใช่สภาพธรรม
ครั้งหนึ่งดิฉันได้ไปรับประทานอาหารกลางวันกับท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวน-เขตต์ กัลยาณมิตรในทางธรรมของดิฉัน ที่ภัตตาคารจีนในกรุงเทพฯ เมื่อเขาเอาตีนเป็ดมาให้รับประทาน พอดิฉันเห็นเท่านั้นก็ขุ่นใจ ท่านอาจารย์สุจินต์กล่าวว่า "ลอง ชิมดู ไม่ต้องสนใจรูปร่างและสัณฐาน" ดิฉันก็ชิมดูโดยไม่สนใจในรูปร่าง สัณฐาน รสอร่อยมากขณะนั้นดิฉันยังไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงในคำสอนของท่านอาจารย์สุจินต์ แต่อา-จารย์ต้องการที่จะให้ดิฉันรู้ว่า สภาพที่เห็นทางตาเป็นอย่างหนึ่ง สภาพที่รู้รสทางลิ้นก็อีกอย่างหนึ่ง เป็นสภาพที่ต่างกัน เรารวมสภาพรู้ต่างๆ เข้าด้วยกันทั้งหมด และเราคิดว่า"ฉันกำลังกินตีนเป็ด" ตีนเป็ดไม่ใช่สภาพธรรมที่มีจริง สภาพธรรมที่มีจริงคืออะไร?
มีสภาพรู้ในสิ่งที่ปรากฏทางตามีสิ่งที่ปรากฏทางตามีความสนใจในรูปร่าง สัณฐาน ซึ่งแตกต่างจากการเห็นมีความไม่พอใจมีการลิ้มรส และ สภาพรู้รส มีรส
มีความคิดนึกถึงรส
ฉะนั้น เราพอจะทราบได้ว่า มีสภาพรู้ คือ นามธรรมหลายอย่าง และมีสิ่งที่ปรากฏหลายอย่าง ซึ่งจะรู้ได้ทีละขณะทีละอย่างเดียว เราสามารถจะเริ่มอบรมเจริญปัญญาพิจารณาสภาพธรรมที่มีจริงในชีวิตประจำวันของเราได้
ถ้าเราไม่รู้ว่าเป็นนามธรรมและรูปธรรม ซึ่งปรากฏแต่ละขณะ เราก็คิดว่าเป็นตีนเป็ด เป็นคน เป็นบ้าน เป็นรถยนต์อยู่จริงๆ อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นเพียงความคิดนึก ไม่ใช่สภาพธรรมที่มีจริงเป็นจริง (ปรมัตถธรรม) นามธรรมและรูปธรรมซึ่งสามารถรู้ได้แต่ละขณะ เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ชีวิตของเราเป็นนามธรรมและรูปธรรมซึ่งเกิดขึ้นและดับไป เมื่อมีความเข้าใจมากขึ้นในเรื่องสภาพธรรม ซึ่งสามารถรู้ได้ทีละนามและทีละรูปในแต่ละขณะ ก็จะทำให้ชีวิตยุ่งยากสับสนน้อยลง และเราก็จะค่อยๆ รู้ว่าไม่มีตัวตนเลย
ขอเชิญคลิกอ่านตอนต่อไป และอ่านเพิ่มเติม ...
