ธรรมข้อคิด 17

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ถ้าเราเข้าใจว่า ความชั่วมักเกิดขึ้นเมื่อขาดความเพียรที่ถูกต้อง ซึ่งประกอบด้วยความสะดุ้งกลัวก็จะทำให้รีบเร่งที่จะเจริญกุศล และยิ่งกว่าอย่างอื่น คือระลึกรู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ

ชีวิตประจำวันเป็นข้อทดสอบการเจริญปัญญา เราเข้าใจเรื่องการเจริญปัญญาด้วยปริยัติ และบัดนี้ เราก็ต้องอบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวันเราด้วย ถ้าเหนื่อยหน่ายหรือเบื่อก็ต้องรู้ด้วยว่าเหนื่อยหรือเบื่อนั้น ก็เป็นสภาพธรรม เราหนีไม่พ้นนามและรูปในชีวิต นามและรูปเกิดขึ้นตลอดเวลา

“เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พรุ่งนี้ หรือแม้แต่ขณะต่อไป” ถ้าเรารู้ว่า แต่ละขณะเกิดขึ้นเพราะปัจจัยหลายอย่างต่างๆ กัน และทุกขณะต่างกันอย่างสิ้นเชิง จากขณะก่อนๆ และขณะหลัง ก็จะทำให้เราไม่รีรอที่จะศึกษาสภาพธรรม ที่กำลังปรากฏขณะนี้ยิ่งขึ้น เมื่อเริ่มรู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ เราก็จะกังวลถึงอดีตน้อยลง อะไรที่เกิดขึ้น แล้วก็เกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้เราจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้ สิ่งที่สามารถจะกระทำได้ เดี๋ยวนี้ คืออบรมเจริญปัญญารู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏขณะนี้ (ไม่มีตัวตนที่จะไปกระทำ แต่เป็นลักษณะของสภาพธรรมเกิดขึ้น ทำกิจหน้าที่)

คำพูดที่จริง แต่ไม่เป็นประโยชน์ บัณฑิตก็ไม่พูดกัน

พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงอุปการะไม่ให้ประมาทแม้ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ

ความสุข ความเจริญ ไม่ได้อยู่ที่การติด แต่เป็นการละ

เคารพในกุศลจิตของบุคคลอื่น การเคารพซึ่งกันและกันก็เป็นการขัดเกลากิเลส

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์