อัตตา

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 156 บทว่า ปุพฺเพ ได้แก่ กาลก่อน คือ ในชาติทั้งหลายที่ล่วงมาแล้ว.

ความเป็นผู้มีกุศลอันสั่งสมไว้แล้วชื่อว่า กตปุญฺตา.

จิตท่านเรียกว่า อัตตา อีกอย่างหนึ่ง อัตภาพทั้งสิ้นท่านก็เรียกว่า อัตตา.

การตั้งความปรารถนา อธิบายว่า การประกอบไว้ คือการวางไว้

ซึ่งตนนั้นโดยชอบ ชื่อว่า สัมมาปณิธิ.

..........................................

ถ้าไม่ได้อ่านพระสูตร นี้ผมไม่ทราบว่า จิต ท่านเรียกว่า อัตตา นะครับ