จดหมายจากท่านผู้ฟัง [2]

วัดร้าง ต. อ้อมใหญ่ อ. สามพราน จ.นครปฐม

วันที่ ๒๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๑๗ เจริญพรมายังอาจารย์ที่นับถือ

อาตมาได้รับฟังคำบรรยายวิปัสสนา อันเป็นแนวทางทางวิทยุกระจายเสียง รู้สึกว่าได้รับความรู้ในทางพระพุทธศาสนาในเรื่องของพระสูตร พระวินัย และพระอภิธรรมที่ท่านอาจารย์ ที่ท่านได้มีเมตตาจิตได้กรุณาเผยแพร่ธรรมวินัย อันเป็นคำสั่งและคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้ผู้ที่ได้ตั้งใจสดับ ให้เกิดความศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย สำหรับรายการของท่านอาจารย์สุจินต์นั้น ท่านบรรยายในเรื่องของวิปัสสนาเพื่อให้ผู้ตั้งใจฟังได้เกิดปัญญาในทางปฏิบัติธรรมะในขั้นสูง คือให้เกิดปัญญาในทางพระอภิธรรม อันเป็นข้อประพฤติปฏิบัติในทาง ศีล สมาธิ ปัญญา เปรียบประดุจท่านส่องไฟให้ผู้มีตา ได้แลเห็นสิ่งที่อยู่ที่มืดให้แลเห็นได้ ซึ่งไม่เหมือนกับท่านอาจารย์ในสำนักอื่นๆ ท่านอาจารย์ตามสำนักต่างๆ โดยมาก มักจะประกอบด้วยพิธีรีตอง โดยท่านสอนเป็นไปตามอุบาย หรือเรียกว่าตามนโยบายของท่าน คือจะต้องให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้เหมือนๆ กัน ก็เลยกลายเป็นลัทธิเอาอย่าง กลายเป็นเถรส่องบาตร เป็นอาจริยวาท เชื่ออาจารย์ไปโดยงมงาย หาได้เกิดสติสัมปชัญญะตรงตามพระธรรมของพระ-เจ้าเลย จึงกลายเป็นเกิดทิฏฐิ มานะ ขึ้นมาภายในจิต เหมือนอย่างอาตมา เมื่อฟังอาจารย์บรรยายธรรมะครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๐ ก็ไม่เกิดศรัทธา ครั้นฟังบ่อยๆ จึงรู้ว่าตนเป็นคนพาล คนเขลา เป็นคนมิจฉาจิต และประกอบไปด้วยอหังการ มมังการ เมื่อฟังอาจารย์พูดบ่อยๆ เข้าก็คลายกิเลสลงได้บ้างในขณะที่ฟัง ครั้นหยุดฟังกิเลสก็กลับเข้าหมักดองในสันดานอีกต่อไป ถ้าขณะใดสติระลึกได้ในคำสอนของท่านอาจารย์ จิตก็จะเป็นกุศล ขณะใดหลงลืม ขาดสติสัมปชัญญะ อกุศลก็ครอบงำร่ำไป จริงอย่างอาจารย์บรรยาย นี่เป็นความจริงของชีวิตอาตมา ๕๗ ปีที่เกิดมาแล้ว ก็เห็นแต่อนิจจจัง ทุกขัง อนัตตา แต่มันไม่ได้เห็นสิ่งเฉพาะหน้า คือ ขาดทั้งสติ และสัมปชัญญะ เพราะมีอวิชชา ตัณหา อุปาทาน และกรรม เป็นเจ้าเรือนครองอยู่ในจิต ที่อาตมาพูดได้อย่างนี้เพราะอาศัยตำรา แต่ก็เป็นความจริงในชีวิตที่เป็นอยู่ เป็นพระอยู่ทุกวันนี้ เห็นคนแก่ คนเจ็บ คนตาย อยู่แทบทุกวัน แทนที่จะนึกว่าตัวก็เป็นเช่นนั้น แล้วนึกสังเวช ก็เปล่า กลับมีความพอใจเหมือนสัปเหร่อ ที่คอยจะหาผลประโยชน์จากคนตาย ฉะนั้น เห็นว่าคนเราที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ ส่วนมากมักเห็นแต่ประโยชน์ของตน คือมีใจอยากจะได้ถ่ายเดียว ส่วนใหญ่ไม่มีใครอยากจะเสียสละอย่างแท้จริงเลย โดยมากอยากจะเสียให้น้อย คิดเอาให้มากกว่านั้น อาตมาเป็นคนรู้น้อยเรียนก็น้อย การเขียนหนังสือก็พออ่านออก และมีการตกหล่นผิดพลาดอยู่มาก วรรคตอนไม่ถูกต้อง หวังว่าท่านอาจารย์คงอภัย สุดท้ายนี้ ขออานุภาพของคุณพระรัตนตรัย จงเป็นพลวปัจจัย ให้ท่านอาจารย์ประกอบด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ ธนสาร สมบัติ ทุกประการเทอญ

ท่าน อ. สุจินต์ : ขอกราบนมัสการในเมตตาจิตของพระคุณเจ้า

บรรยายโดย ... ท่าน อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ข้อความบางตอนจาก ... ชุดเทปวิทยุ ตอนที่ ๔๗๐