เหตุใดผมจึงศึกษาธรรมะ ๐๔__เพราะผมถูกบังคับ
ท่านผู้อ่าน คงอยากทราบ เพราะเหตุใด ผมจึงศึกษาธรรมะ คำตอบก็คือ "ผมถูกบังคับ" แต่ใครบังคับ บังคับอย่างไร เมื่อไรนั้น ผมจะเล่าต่อไปข้างหน้าผมขอเรียนให้ทราบ เบื้องหลังของผมสักเล็กน้อยก่อน ตั้งแต่เด็กมาแล้ว ผมไม่เคยสนใจเรื่องธรรมะธรรมโมกับเขาเลย ตอนเป็นนักเรียนอยู่เทพศิรินทร์ ต้องสวดมนต์ทุกเช้า แต่ก็ไม่ค่อยทราบความหมายเท่าใดนัก สวดไปยังงั้นเอง
ตอนเข้าโบสถ์ฟังเทศน์อาทิตย์ละครั้ง ก็ไม่สนใจ นั่งขัดสมาธิคุยกัน กินขนมกัน เป็นที่สำราญใจ เกือบจะถูกสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ท่านหวดก็หลายครั้งแต่ก็รอดมาได้ อายุประมาณ ๑๔ - ๑๕ ติดตามญาติผู้ใหญ่ไปอยุธยา พบพระเจ้าอาวาสมาคุยกับเจ้าของบ้านจน ๔ ทุ่ม แล้วนอนค้างที่บ้านนั้นเลย
ตั้งแต่นั้นมา เลยเกลียดพระ เพราะปฏิบัติตนไม่เหมาะสม เลยพาลเกลียดไปหมด ซึ่งไม่ถูกต้อง จบ ม. ๘ ก็พยายามเข้า รร. นายร้อย แต่ก็เข้าไม่ได้ เพราะตาบอดสี พยายามอยู่ ๒ ปี ไม่สำเร็จ อายุครบ ๒๐ ปี ถูกเกณฑ์ทหาร แม่กลัวจะลำบาก มีคนบอกให้ไปรดน้ำมนต์ จะได้ไม่เป็น ก็ไม่เชื่อ เพราะไม่น่าเชื่อ แต่ขัดแม่ไม่ได้เลยต้องไป หลายคนรอดมาเพราะหลวงพ่อองค์นี้
แต่แล้ว ผมก็ไม่โดนทหารจริงๆ เพราะจับใบดำได้ จำได้ว่าวันนั้น มีคนมาดูกันมาก เขาทำกันที่ รร. เทศบาลตรงข้ามอำเภอดุสิต ปีนั้น เขาต้องการทหารมาก แต่ยังขาดอยู่อีก ๑ คน คนแข็งแรงมีมากมาย เลยทำใบดำ ๑๑ ใบ แดง ๑ ใบ ผมถูกคัดเลือกไปยืนเข้าแถว รอจับใบดำใบแดง ผมยืนเป็นคนที่ ๑๑ เป็นที่น่าประหลาดว่า ลำดับ๑-๑๐ จับได้ใบดำทั้งหมด คนเฮฮากันยกใหญ่ เหลืออีก ๒ คน ไม่ทราบใครจะโดน แล้วเขาก็เรียกชื่อผม ให้ไปจับใบดำใบแดง ใจผมเต้นแรง นึกถึงหลวงพ่อที่รดน้ำมนต์ให้ นึกถึงสาริกาที่อมอยู่ในปาก นึกถึงขี้ผึ้งที่สีปาก นึกถึงด้าย ๗ สี ที่อยู่ในกระเป๋า นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายให้มาช่วยลูกด้วย ลูกยังไม่อยากเป็นพลทหารเลย ผมก้าวหน้าขาสั่นๆ ไปที่โต๊ะ ไหกระเทียม ซึ่งในนั้นมีใบดำใบแดงอยู่ ๒ ใบ นึกว่าล้วงลงไปพบอันไหนก็จับอันนั้น แต่เผอิญสลาก ๒ ใบ นอนเคียงคู่กันอยู่ เหงื่อผมแตกพลั่ก มือสั่นไม่แน่ใจจะหยิบอันไหนดี ขณะนั้น รู้สึกว่า ที่หูได้ยินเสียงเหมือนมีคนมากระซิบ ขวาสิ ขวาสิ ผมก็หยิบอันขวาขึ้นมา พอมือพ้นไห
ผมดีใจมากเพราะได้ใบดำ คนดูเฮกันใหญ่ จนบันไดที่ขึ้นชั้นสองพังลงมา มีคนบาดเจ็บ แต่ผมไม่สนใจ ผมหันดูคนที่ ๑๒ ที่ยืนข้างผม เขาไม่ต้องจับ บหน้าเขาซีดเพราะโดนใบแดง นี่เป็นเรื่องประหลาดหาคำตอบไม่ได้ ผมเริ่มนับถือหลวงพ่อมากขึ้น นึกว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มหัศจรรย์คงมีอยู่ในโลกนี้ ที่แปลกยิ่งกว่านั้น คือเพื่อนผม เขานึกว่าผมโดนแน่ เลยสมัครเป็นทหารก่อนหน้านั้น แต่พอรู้ว่าผมไม่โดนเขายืนนิ่งอยู่นาน ผมต้องปลอบใจและขอบใจเขา นี่คือเพื่อนตาย ตกลงผมต้องไปเยี่ยมเขาที่กรมทหารบ่อยๆ ตลอดเวลา ๒ ปี
คลิก อ่านตอนที่ ๐๑ - ๓๔ ...
เหตุใดผมจึงศึกษาธรรมะ โดย โกวิท อมาตยกุล
คลิก ดาวน์โหลด หนังสือที่นี่
